AKP sanatçıları!

AKP’de işler kötüye gidince “sanatçılardan yararlanma” planı devreye sokuldu. Yaklaşık iki yıldır bu konuda bir çalışma yürütülüyor. Bazı sanatçılar bizzat Erdoğan tarafından aranarak toplantılara davet ediyor.

Planın pek başarılı olunduğu söylenemez. Toplantılara katılan sanatçılara(!) bakılınca da bunu görmek mümkün. Bazılarının ne sanatçısı olduğunu anlamak zor. Çünkü sanatçı değiller. Bu nedenle de gazetelerin sanat sayfalarında değil, magazin sayfalarında boy gösteriyorlar.

Sanatlarıyla değil, neredeyse her ay değiştirdikleri “sevgilileri” ile gündemdeler.

CEP DOLDURMA ÇABASI

Bazıları da iktidara yakın durunca cebinin dolacağını düşünüyor. Bu nedenle “akil adam” olan da var, Erdoğan’la “düet” yapan da! “Ak Saray”a sığınıp kamu bankalarından reklam, TRT’den bol paralı iş, AKP’li belediyelerden sponsorluk kapma peşindeler.

Eee kolay da değil hani. Üretmeden yaşamak, hem de lüks yaşamak zor. Hele bazıları gibi Kıbrıs Martı Otel’de masrafı da çoksa..! İnsan kötü yola düşüyor işte..!

‘KRAL’IN SOYTARISI’ BİLE DEĞİLLER

Hadi zordasın. “Ak Saray”a sığındın. Erdoğan’ın Berkin Elvan’ın ailesini yuhalattırmasına destek vermen şart mıydı? Halkın o konudaki tavrını bilmeyecek kadar da mı cahilsin. Yoksa bizim bilmediğimiz başka şeyler de mi var?

Son günlerde “Ak Saray”da boy gösteren sanatçıları(!) “O kadar da lüks değilmiş” diyerek, halkın “Ak Saray”a tepkisini hafifletmeye çalışanları gördükçe nedense İlhan Selçuk’un “Dalkavuk ve Saray Soytarısı” yazısını yeniden hatırladım. Tekrar olacak ama olsun. Bazen tekrar da iyidir. Duymayanlara, görmeyenler, duyar, görür.

Selçuk o güzel yazısı özetle şöyle:

“Dalkavuk Doğu’nun ürünüdür, soytarı Batı’nın... Her ikisi de eski çağlardan beri kurumsallaşmıştır. Kralın soytarısı sarayda özel yeri olan bir kişiliktir Tahtın yamacına konmuştur. Protokolün hem içindedir, hem dışında... Soytarı ‘evet efendimci’ değildir. Kimi zaman efendisini bile mizahın gergefinde iğneleme yetkilerini benliğinde duyabilir. Batı dünyasının hoşgörü kuyusundan çıkrıkla çekebildiği kadarınca yergilerini bağlı bulunduğu egemenin yüzüne karşı söyleyebilir.

Soytarı, zanaatının koşullarında, kişilere ve olaylara yönelik yergileri gülmeceye dönüştürüp taşı gediğine koymasını bilen kişidir...

Dalkavuk Doğu’ya özgüdür. Ne iğnesi vardır dalkavuğun ne yergisi ne de eleştirisi... Dalkavuğun görevi ya “evet efendim” ya da “sepet efendim”le bağlanır.

Soytarı balonları iğneler. Dalkavuk balonları şişirir... Soytarının zaman zaman efendisini uyardığı görülmüştür de dalkavuğun şişirdiği balonlara tutunarak yükselmek kimseye nasip olmamıştır.

Hey gidi dalkavuk...

Sana soytarı bile denemez, çünkü soytarılık senin için rütbe sayılır. Sen dalkavukluk için belini kırıp ikiye katlanırken, senin görüntüne bile katlanmak ne büyük acı..”

Ne dersiniz? İlhan Selçuk haksız mı?

SANATÇI KİM?

Artık yeni bir döneme giriyoruz. “Sanatçı” algısının yeniden oluşturulması şart. Çocuklarımızın cep telefonu modeli gibi piyasaya sürülen sanatçıları(!) değil, Aşık Veysel’i, Fazıl Say’ı, ... tanıyacakları bir eğitime ihtiyaç var.

Sadece bunun için bile bir “Milli Hükümet” şart.

KİTAP: ATATÜRK’ÜN DİKTİĞİ AĞAÇLAR

AKP 12 yılda Cumhuriyet’in kurduğu ne varsa sattı. Bu da yetmezmiş gibi Erdoğan kürsülerden, “Dikili ağaçları var mı? Bu memlekete bir çivi mi çaktılar?” diye bağırdı durdu.

Erdoğan’ın bu sözü üzerine gazeteci ve televizyoncu Nazmi Kal, Cumhuriyet’in ilk 15 yılını araştırmış. Cumhuriyet tarihimizin en yüksek kalkınma hızının nasıl yakalandığını incelemiş. Ortaya Erdoğan’a yanıt olacak bir kitap çıkmış.

“1923-1939 Cumhuriyetin Kalkınma Mucizesi. ATATÜRK’ÜN DİKTİĞİ AĞAÇLAR”

Eline sağlık Nazmi Kal!

(İsteme adresi: nazmikal@yahoo.com TLF:0532 263 55 11)