Batman ve Superman: Karıştır-barıştır

Joel Schumacher gibi kalburüstü bir yönetmene ve Arnold Schwarzenegger, George Clooney, Chris O’Donnell, Uma Thurman, Alicia Silverstone gibi isimlerden oluşan parlak bir kadroya sahip olmasına rağmen, yalnızca “Batman” kategorisinin değil, tüm sinema tarihinin en kötü filmlerinden biriydi “Batman ve Robin”. 1997 tarihli yapım, resmen alay konusu olmuş, en kötülerin taçlandırıldığı Altın Ahududu ödüllerinde epeyce adaylık elde etmiş ve birçok dalda bu ödüle değer görülmüştü. İmdb puanı yerlerde sürünen (3.7) bu büyük fiyaskonun bir benzeri şimdi “Batman V Superman: Adaletin Şafağı” olarak karşımızda.
Gene Zack Snyder gibi Hollywood ölçülerinde işbilir sayılan bir yönetmen ve göz alıcı oyuncu kadrosu (Ben Affleck, Henry Cavill, Jesse Eisenberg, Amy Adams, Laurence Fishburne, Jeremy Irons, Holly Hunter, Diane Liane) söz konusu ama ortada karman çorman ve paldır küldür bir serüvenden başka bir şey yok. Ne olup bittiğini anlamak için bugüne kadar çekilen tüm Batman ve Superman filmlerini birkaç kez izlemiş ve resimli albümleri hatmetmiş olmanız yetmez; bu konuda bir de yüksek lisans falan yapmış olmanız gerekli...
İster konu sıkıntısından deyin, ister cin fikirlilikten; Hollywood zaman zaman “King Kong, Godzilla’ya Karşı”, “Drakula, Frankenstein’a karşı”, “Alien, Predator’a Karşı” gibi, iki ayrı kahramanın karıştır-barıştır formülüyle buluşmasına dayalı serüvenler türetmeye bayılıyor... Aynı formül bu kez defalarca sinemaya uyarlanan iki ünlü çizgi roman kahramanı üzerinden uygulanmak istenmiş ama onca tantanaya rağmen sonuç gene hiç tatmin edici değil.
Kötü adamların bir kez daha Rus ve Doğu Almanya kökenli çizildiği filmde Gotham City’nin Batman’i ile Metropolis’in Superman’i arasında, nedenini niçinini pek anlayamadığım bir kapışma başlıyor. Galiba Superman, kötülere karşı savaşında hoyratlığı çok ileriye götürüp masumlara da zarar verip kentleri yıkıntıya dönüştürünce karşısına Batman dikiliyor. Batman insanlığa daha yakın bir duruş sergilerken, Superman bir tür yarı tanrı olarak “Mutlak güç ve mutlak iyilik birlikte olmaz, birinden biri mutlaka ağır basar” diyerek “Beni de anlayın...” demeye getiriyor. İşin içine fesat ruhlu komplocu genç işadamları ve uzaydan gelen yaratıklar da karşınca, birbirlerini dövmeyi bir kenara bırakan kahraman ikili dünyamızı kurtarmak için, son anda ortaya çıkan “Wonder Woman”ı da yanlarına alarak ölümcül bir mücadeleye atılıyor.

COSTNER VE THY
Arada bir felsefe yapmaya kalkışan ama daha “kötü adam”ın niçin kötü olduğunu bile tam olarak seyirciye anlatamayan, özel efektlere dayalı, konu monu hak getire, sıkıcı, yorucu, içi boş bir film “Batman V Superman”. Artık tümüyle klişelerin egemenliğinde akıp giden öyküler nedeniyle birine bile dayanmak zorlaşmışken hem Batman’i hem Superman’ı, yanlarına bir de kılıçlı kadın takarak karşımıza çıkarmak her şeyin üst üste binmesine neden oluyor, bir yerden sonra hakikaten işin içinden çıkılamıyor.
Bir de THY’nin filmdeki sponsorluğu meselesi var bilindiği gibi... 2009’daki Kevin Costner’lı reklam filmi THY’ye pek uğurlu gelmemişti anımsanacağı üzere. Costner, küçük bir rolle bu filmde de var. Dilerim ünlü oyuncunun adı “uğursuz”a çıkmaz, “Costner, THY’ye karşı!” sloganı sinema ve reklam tarihinde yer bulmaz.