Geçmiş olsun Türkiye

2020 Olimpiyat Oyunları'nı düzenleyecek şehrin belirlendiği saatlerde dostlar ile birlikteydik. Tokyo'nun kazandığı açıklanınca masadaki arkadaşlarım havaya fırladı. Çevremizde bulunanların büyük çoğunluğu bu görüntünün içinde bulunanları en kısa yoldan "vatan haini" olarak nitelemeleri olasıdır. Ama ben çok iyi biliyorum ki onların hepsi gerçek vatanseverdirler. Onlar, popilizmin peşine takılıp ülkemizin iflasına karşı duranlardır. Onlar, katıldığı toplantılarda ekranda yazılanları okuyarak kendini halka karizmatik olarak sunan yöneticilerin etkilediği, ülke gerçeklerini anlamaktan yoksun olanların karşısında duranlardır.

Gece boyunca acaba ülkemize haksızlık mı ediyoruz diye uzun uzun düşünenlerimiz de olmuştur. Dün sabahın erken saatlerinde boğazda yürüyüş yaparken de bunları düşünüyordum. İstinye Körfezi'ne gelince birden düşüncelerimden uyandım. Bizim coğrafyamızın en güzel ayı olan bir Eylül Pazarı'nda boğaz dingin ve pırıl pırıldı. 40-45 yıl önce İstanye Tersanesi'nin kızakları üzerinden dalış yaptığımız körfezin dibinde gördüklerim sonrası irkildim. Olimpiyat sunumunda boğaza odaklanıp İstanbul'un mega köy görüntüsünü gözlerden saklayanlar körfezin dibini, denizlerimizin halini görüntülere getirebilirler mi acaba. Popilizmin, yandaşlığın peşine koşanlar sanıyorlar mı ki İstainye körfezinin dibindekilerden kimsenin haberi olmuyor. İstanbul'un gerdanlığı olarak bilinen boğazın küçük körfezlerinden birinin dibinde Migros arabalarından otomobil koltuğuna, büro koltuğundan otomobil lastiklerine, demir çubuklardan ağaçlara kadar ne ararsanız var. Bunlar gözle görebildiğiniz kıyı görüntüleri. Derinlerde neler var kim bilir?

Otomobil lastiklerinin kanserojen madde içerdiğini biliyoruz. Lastiklerin bulunduğu yerlerde çocuklar yüzüyor. İstanbul suni çim futbol alanlarıyla dolduruldu. Bu çimlerin üzeri otomobil lastiklerinin öğütülmesiyle elde edilen gravür ile kaplı. Temiz bir çevre olimpiyat almanın en önemli ölçüsü olduğu halde suni çim futbol alanları yüzünden kanserojen madde üretim merkezi konumuna gelen bir şehirde olimpiyat olmaz. Yıllarca bu konuya ilişkin yazılar yazdım, doktor raporlarını köşemde yayımladım. Ama bu sahaların artmasının önüne geçemedim.

Geçen ay 40 sene önce futbola birlikte başladığımız arkadaşlarımla boğazda biraraya geldik. İkinci köprünün yapımı için doğayı parçalayan dinamitlerin çıkardığı toz, kilometrelerce uzakta olduğumuz halde soframıza kadar gelip İstanbul'un üzerinde bir bulut oluşturuyordu. Normal yaşamımızda her insan günde 150 bin toz parçacığı yutarmış. Yavuz Sultan Selim Köprüsü'nün yapımı sırasında ne kadar toz yuttuk, varın siz hesabını yapın. 1522 yılının Haziran ayında "Zara katliamı" ile binlerce Türk'ü vahşice yok eden Yavuz Selim şimdi de ciğerlerimize vuruyor, hem tozu hem de yok edilen ormanlarımızla...

Bu düşünceler ile yürüyüşümü tamamlarken olimpiyatlardan şimdilik kurtulduğumuz için kendimin gönenç(mutluluk) içinde olduğumu duyumsadım. İçimden "gözün aydın Türkiye" dedim. Bu arada, Madrid'i elemenin bir utku(olduğunu) düşünenlere şunu düşünmelerini öneririm. İspanya 1992'de Barcelona Olimpiyatları'nı düzenledi. 20 yıl arayla, bu çağda hiçbir ülkeye olimpiyat verilmez. Fazla havalara girmeyin...