Son kurşun

Bir dağ yolu, sessiz.

Toprağın üstünde yeni açmış papatyalar var.

Ve bir köy camisinin duvarında eski bir isim:

Bir şehidin adı...

Ne rüzgâr silebildi onu, ne zaman.

O isim hâlâ vatanın kalbinde, nişan gibi duruyor.

BİR MİLLETİN SABRI

Bu toprağın altında nice hayat yatıyor.

Henüz 20’sinde veda edenler, baba ocağını bir daha göremeyenler...

Binlerce şehit verildi, binlerce ocak sarsıldı.

Acılar büyüdü, ama umut hiç sönmedi.

Şimdi o uzun kavganın sonuna doğru ilerliyoruz:

Adım adım, sabırla, inançla.

TAŞERONUN ÇÖKÜŞÜ

İhanetin sahaya sürdüğü taşeron, PKK’ydı.

ABD’nin çıkarları uğruna "kara kuvvetim" dediği yapı...

Suriye'de, Irak'ta, Anadolu’da pusular kuruldu.

Ama Mehmetçiğin iradesine çarpıp darmadağın oldular.

Kandil artık tükenmiş, Avrupa şehirlerindeki sahte parıltılar solmuş durumda.

Tarih bir kez daha gösterdi:

Bu topraklar ihaneti bağrına basmaz.

Milletin iradesinden büyük proje yoktur.

UMUT KÖK SALIYOR

Türk ordusu destan yazdı. Tarlalara, sokaklara umut oldu.

Doğu’da şimdi çocuklar özgürce koşuyor.

Köyler geceleri korkusuz uyuyor.

Tarlalar sürülüyor, okul bahçeleri kahkahalarla doluyor.

Esnafın, öğretmenin, köylünün yüzü gülüyor.

Bu zafer sadece dağlarda değil; sabırla, inatla ve topyekûn bir direnişle kazanıldı.

YENİ HAYATIN EŞİĞİ

Öcalan’ın son açıklaması, yılların sonunda bir itiraf gibiydi:

Örgütün feshedilmesi çağrısını yaptı, şartsız ve pazarlıksız.

Çünkü sahadaki direnci aşamadılar.

Çünkü Türkiye'nin kararlılığı hiçbir masaya sığmadı.

Son darbeyi vuran da sahadaki bu inanç oldu.

Ve artık, son kurşunla açılan yolda, yeni bir hayatın eşiğindeyiz.

Ankara'da gösterilen siyasi irade sayesinde büyük yürüyüş tamamlanıyor.

Toprağa düşen her can için, sönen her ocak için...

Bu defter kapanıyor.