Polise sarılan Türkiye

Bu haftanın futbol maçları artık maç değildi. Tribünlerdeki taraftar, takımının gol attığına sevinmiyordu, sporcuların polisle kucaklaşmasından mutlu oluyordu. Gol, polisle kucaklaşmak için atılıyordu. Tribünler, golü değil, polisle kucaklaşmayı alkışlıyordu. Ve herkes alkışlıyordu. Golü atan da golü yiyen de. Artık herkes aynı takımdandı, bütün millet vatan için canını veren polise sarılarak tek yürek olmuştu.

YENİ SAFLAŞMA

24 Temmuz 2015 günü başlayan Vatan Savaşının getirdiği yeni saflaşmayı bugün en derinden yaşıyoruz.

2013 yılında Taksim Gezi’de başlayan Haziran-Temmuz Ayaklanmasında polise direnen bir toplum vardı. Bugün polise sarılan bir Türkiye var.

Üç yıl önce gençlere biber gazı sıkan polis manzaraları vardı. Bugün Türkiye tek yürek olmuş polisle kucaklaşıyor.

Dün Türkiye’nin her yerinde, 19 Mayıslarda, 29 Ekimlerde, Tandoğan Meydanlarında ve Silivri kapılarında göğsünü polise siper eden Vatan Partisi Öncü Gençlik, bugün “Hepimiz polisiz” diyor.

Fırat Kalkanı Harekâtıyla El Bab’ın kapısına dayanan asker ve PKK’yı hendeklere gömen polis, bugün Türkiye’nin can ve ciğeri olmuştur.

AÇILAN KOLLARIN GENİŞLİĞİ

Vatan Savaşına “Saray Savaşı” çamurunu atanlar, bu kenetlenmeyi, bu mutluluğu, bu güveni yazıktır ki paylaşamıyorlar.

Millet, onlara göre “Saray Savaşı veren” askeri ve polisi bağrına basarken, onlar acaba hangi karmaşık duygular içindeler? Millete yabancılaşmanın burukluğu mu, ihanetin utancı mı, yenilgisinin acısı mı? Umarız pişmanlıktır.

Büyük yanılgılarda biricik namuslu çıkış yolu, gerçeği cesaretle kabullenmek ve doğru safa girmektir.

Açılan kollar, herkesi kucaklayacak kadar geniştir.