Güneş ve Yanal’ın tükürüğü...

Birbirinin yüzüne tükürmek gibi aşağılık bir eylemin futbolumuzda sık sık karşılaşıldığı bir durumda teknik adamların yere tükürmeleri masum bir davranış olarak görülüp dikkatlerden kaçmış olabilir. Sonuçta İstanbul’un en işlek caddelerinde bile bu davranışı görmek olanaklı. Ne var ki, yazarken bile midemi bulandıran bu davranışların hiç biri televizyon kameralarına yansıyan teknik adam tükürükleri denli çirkin görüntüler içermiyor. Bizim toplumumuzda argo konuşmak hatta küfretmek gibi tükürmek de normal bir davranış olarak kabul görebilir. Ancak bu eylem televizyon kameralarına yansıyınca çok kötü bir görüntü ortaya çıkıyor. En azından bana öyle geliyor.

Biz de zamanında futbol oynadık. Hem de en zor koşullarda... En çok yağmurlu havalarda oynamayı severdim. Çünkü bizim lig maçlarımızın oynandığı Eyüp ve Vefa statlarının zeminleri topraktı. Bahara doğru zeminden kalkan toz nedeniyle ağzımızın içi neredeyse çamur olurdu. Bu koşullarda bile maçlarda yere tükürdüğümü anımsamıyorum. Çünkü tükürmek normal bir insan davranışı olarak gelmiyor bana. Hele bir de milyonlarca insanın izlediği futbol maçlarında rol modeli olarak görülen insanların tükürüklerinin havada uçuştuğu durumlar beni ciddi şekilde yaralar. Aradan iki hafta geçmesine karşın Şenol Güneş ve Ersun Yanal’ın aynı hafta içerisinde ekranlara yansıyan tükürme eylemleri gözümün önünden gitmiyor.

Denebilir ki, Dick Advocaat’ın Beşiktaş dostlarına gönderme yaptığı, Jan Olde Riekerink’in beden eğitimi öğretmeni yakıştırmasıyla aşağılandığı bir haftada Güneş ve Yanal’ın tükürüğü de nereden çıktı? Futbol dünyamızda gelişen olaylar insanları farklı ya da değişik şekilde etkileyebilir. Beni de haftalardır rahatsız eden bu tükürük eylemidir. Çünkü benim çocukluğumda mendil kullanmak bir kültürdü. Hiç unutmam, Etiler Lisesi’nin orta bölümünde okuduğumda, hafta başında okul hazırlıkları yapılırken yıkanmış ve ütülenmiş mendilimi almadan yola koyulmayı bir eksiklik olarak görürdüm. Zaten annem de mendilsiz çıkmaya izin vermezdi. Lacivert ceketimin altındaki gri pantolonumun arka cebindeki mendil terlediğimizde, kirlendiğimizde hatta türürmek zorunlu bir gereksinim olduğunda güvencemizdi. Tükürmek zorunda kalındığı durumlarda mendilini kullanan nice insanlar bilirim.

Bugünkü koşullarda, karanlıkta esnerken ağzını kapatacak denli kibar insanlar gibi arka cebimizde mendil taşımayı savunacak değilim. Ama artık sokağa çıktığımızda iki adımda bir çeşit çeşit hatta renkli kağıt mendil satan çocuklar ya da insanlar var. Büyük olasılıkla Şenol Güneş ve Ersun Yanal’ın cebinde bu mendillerden vardır. Ancak futbolculuktan kalma alışkanlıklar kolay kolay yok olmuyor. Birilerinin grtlağını sıkmak da tükürmek gibi bir eski futbolcu alışkanlığı olsa gerek. Anlamakta zorlandığım asıl konu şudur: İnsanlar kendi özel yaşam alanları olan evlerine tükürebilirler. Bundan en azından kendi yakın çevresi etkilenebilir. Peki, hepimizin ortak yaşam alanlarımız olan sokaklara, caddelere, kent meydanlarına ve spor alanlarımıza nasıl tükürülebilir? Görgüsüzlüğün de çirkini vardır. Uluorta tükürmek onlardan biridir kanımca...