Demirden Kurtlar

Kırk destandan içtik iksir, yedi ateşten geçtik yek bir,

Demirden Kurtlarız biz, yollardayız beş bin yıldır.

Gökyüzü altımızda umman, yeryüzü üstümüzde toprak,

Kırk kanatla uçtuk geldik, ejderhalar biçtik geldik:

Aşk erleri, gecelere göğüs gerdi, gönüller sırrına erdi.

Benlik yükünü attık sırttan, geçtik devrimle sırattan,

Abı hayat akıttık Dicle ile Fırat’tan, Asya’mızı bahçe bildik.

Dağladık bağrımızın başını, Tepegözleri hakladık,

Soyunduk tamah malından, kuşandık hikmet kumaşını,

Kestik canavarların başını, kurtardık halkın aşını.

Demirden Kurtlar bozkıra daldı, kamunun hakkını aldı,

Yüzyılın ateşi nurundan yandı, korlanıp harlandı ocak.

Vatanın bağrına kurduk otağı, Ankara taşını eyledik yastık.

Gönül hızıyla ayağa kalktık, bastık zalimin kara inini,

Cümle canlar orda buldu dirliği, tutuştu ruhların kanı iliği.

Ulu kamutayda toplandı canlar, ana kurt, ata kurt sırt sırta.

Uğultulu vadilerde genç kurtlar nöbette, yürekler tetikte.

Bebekler kurt sütü emiyor, yavrukurtlar büyümekte:

Bilge Zeynep, Selim Han, Nehir sultan, yüz yılın düşleri,

Adları Tomris, telli Turna, nar Tanem, altın Başak…

Kaybolanı onlar bulacak, onlar bitirecek yarım işleri.

Sarışın Kurt Kocatepe’de, gözleri çakmak çakmak,

Bir daha inecek emperyalizmin başına demir tokmak.

Kurtaracağız Petrol Ofisimizin ağzı alevli esir kurdunu,

Emeği başımıza taç eyledik, üretim ibadet olacak,

Halkın malını geri alacağız talandan ve Türkün onurunu,

Kutlu kurt gürlüyor: Durmayın, gerilemeyin, eğilmeyin!

Vay haline korkakların, kaçakların, köçeklerin…

Vay haline “Rabbena hep bana” diyen sülüklerin,

Ak pürçekli Siirtli ana, bayrak kaldırıp haykırıyor:

Türk milleti durmaz akar, Allah’tan Vatan Partisi var!