Her şeye neden hemen seviniyoruz bu işte bir gariplik yok mu?

Son dönemde yaşadıklarımız…

Özellikle iktidar kanadında.

Her şeye seviniyoruz.

Hatta sevinmek ne kelime…

Bayram ediyoruz.

Hem de önü arkasını düşünmeden.

Tuhaf bir durum.

Sosyolojik ve psikolojik olarak incelenmeli.

İsterseniz birkaç örnek vereyim.

SURİYE

Suriye’deki gelişmeler…

Halep düşerken sevinç çığlıkları attık.

Şam düşerken bayram yaptık.

Resmi gazetemizde yayınlanan karar…

HTŞ için “terör örgütü” deniyor.

Ama biz her şeyi unuttuk.

Sevindik de sevindik.

Havai fişekler patlatanlar bile oldu.

SONRASI

Daha sonra ortaya çıkan durum.

İsrail Suriye’ye girdi.

Gazze’den fazla yeri işgal etti.

Tarihinin en büyük hava harekâtını gerçekleştirdi.

Suriye’nin tüm askeri tesislerini vurdu.

Ama HTŞ’den hiç ses çıkmadı.

İsrail düşmanlarına…

Filistin dostlarına yardımı kesmekle övündü.

DAHASI

İsrail bununla da kalmadı.

Suriye’yi bölmek için düğmeye bastı.

Dürzileri sahaya sürdü.

Fırat’ın doğusuna yöneldi.

PYD/YPG’ye destek verdi.

“Öcalan’ın çağrısına uymayın.

Türkiye’ye güvenmeyin” dedi.

Lazkiye’de kışkırtmalar yaptı.

Faaliyetlerine devam ediyor.

ABD ile de koordineli.

Esad devrildi.

Esas kazanan İsrail, ABD, İngiltere oldu.

Güneyimizde yaşanan kaos.

Türkiye için de güvenlik sorunu.

Şimdi durumu düzeltmek için kıvranıyoruz.

Bunca sevinç, bunca kutlamalar…

Neyin nesiydi?

TRUMP

ABD Başkanı Trump.

Erdoğan’la ilgili bir iki söz söylüyor…

“Dostum Erdoğan” diyor.

Bazıları mutluluktan uçuyor.

Adam Rakip Brunson’u…

Olayı nasıl çözdüğünü anımsatıyor.

Yine seviniyorlar.

O günleri ne çabuk unuttuk.

Trump açıkça tehdit etmedi mi?

“Rahibi bırakın.

Yoksa ekonominizi çökertirim” demedi mi?

Ya yazdığı, sonra da duvarına astığı mektup…

Hangi dostluğa sığar.

Biz nasıl bu hale geldik?

Trump Şara ile görüşüyor.

“İsrail’le anlaş” diye şart koşuyor.

Buna da sevinenler var.

PKK KONGRE KARARLARI

En son yaşadığımız olay.

Öcalan’ın çağrısı.

PKK kongresinde alınan karar.

Lozan’ı hedef aldılar.

Seviniyoruz.

Örgütün feshinden söz edilmiyor.

“Daha örgütlü olacağız” deniyor.

Seviniyoruz.

Emperyalist kışkırttığı Kürt isyanları övülüyor…

Seviniyoruz.

ABD’nin “Türkiye himayesinde Kürdistan” planı.

Özal üzerinden destekleniyor.

Seviniyoruz.

Öcalan’ın çağrısı net.

“Türk devleti ve milletiyle bütünleşme için silah bırakılması ve örgütün feshedilmesi.”

Alınan kararlarda “bütünleşme”den iz yok.

Yine seviniyoruz.

Kongreye teşekkür ediyoruz.

Bu işte bir gariplik yok mu?

BU KADAR MI KÖTÜYÜZ

Sonunu düşünmeden hareket ediyoruz.

Niye bu kadar sevindirik olduk.

Çok mu ihtiyacımız var?

Yarının hiç mi önemi yok.

Irak’ı, Libya’yı daha yeni yaşadık.

Saddam, Kaddafi devrildi diye sevinenler…

Şimdi mumla arıyorlar.

Emperyalizm nereye mutluluk getirdi ki!