Yaktım Tüm Gemileri

Okşanan gururumla, körpe inadımla
Terk ediyorum kumumu şimdi
Şu kopuk halatla, zembereği kırık pusula şahit
Buraya Târık Bin Ziyâd için geldimdi

Yemenimin içi boştu, küfem kırık
Ah ettikçe yüreğimde ince bir yer incindi
Böyle bitemezdi böylesi çok yazık
Köhnemiş bir aşka köle bile olmadımdı

Kürekler kırıldı, kaçırdım o son imbadı
Karşımda suyu kuru bir yarım ada
Belki bir hiç için Cebel dediler adına
Olamadımdı  ah bu öykünün Sinbad’ı

Miçolar aklını kaçırdı, tayfalar hasta
Yangınlar ve yanılgılar var aramızda
Haritamı kurtlar yedi, kaybettim menzilimi
Bir kılıcın şuh nefesi kopardı işte elimi

Ağzımda tuzsuzluk yarası, etimde mor endişe
Yolumu kesti su denilen izzeti nefsi kırık şişe
Kalbimle paramparça ettim onu işte
Umman demişlerdi, bu kadarını ummadımdı

Çekicim yarıktı, gürzüm paramparça
Endülüs’le bir ok mesafesi kalmıştı aramızda
Durmayın dedim, durmayın hep ileri
Dönemem artık, yaktım tüm gemileri