PKK okulları neden boykot ediyor?

DTK ve BDP, 16 Eylül günü başlayan yeni öğretim yılının ilk haftasında okulları boykot ediyorlar.

PKK, Kürtçe eğitim istiyor. Boykotla, kitlenin bu talebin arkasında olduğunu göstermek amacında.

Kürtçe eğitim isteği gerçekten bir ihtiyaçtan mı kaynaklanıyor?

Olgular

Kürtçenin öğretimine olanak veren yasal düzenlemenin ardından, Güneydoğu illerinin hemen hepsinde dil kursları açıldı. Ve hepsi birkaç yılın ardından öğrencisizlikten kapandı.

YÖK'ün yaptığı düzenleme ile birlikte bölge üniversitelerinden bazıları, müfredatlarında seçmeli Kürtçe dersine yer verdiler. Kursların başına gelen, seçmeli Kürtçenin de başına geldi. Üç yılın ardından, örneğin Tunceli Üniversitesi'nde Kürtçeyi seçen öğrenci sayısı "sıfır"a indi.

Orta dereceli okulların seçmeli Kürtçe dersini tercih eden öğrenci sayısı da beklentilerin çok altında kaldı.

PKK, bir yılı aşkın süredir Suriye'de Kürt yerleşim yerlerinde kendi deyimiyle "iktidar". Geçen sene Kürtçe eğitime geçtiğini ilan etti. Şimdi yeni öğretim yılı ile birlikte Kürtçe eğitim verecek "üç bin öğretmenin" hazır olduğunu söylüyor.

Ama aynı açıklamasında Kürtçe eğitimin sadece ilkokul birinci sınıfta olacağını, diğer sınıflarda eğitimin Arapça yapılacağını ve haftada üç saat Kürtçe dil dersi verileceğini söyleyerek gerçeği itiraf ediyor (Özgür Gündem, 12 Eylül 2013).

Irak Kürt Bölgesinde Kurmançça eğitim, aradan geçen 24 yılın ardından sadece ilkokul ile sınırlı. Ortaöğretimde eğitim dili Soranca. Üniversitede ise ağırlıklı olarak İngilizce ve Arapça.

PKK, Kürtçeyi değil Türkçeyi kullanıyor

PKK'nin 1980'lerin başından itibaren yaklaşık 20 yıl Bekaa'da, yine 20 yılı aşkın süredir de Kuzey Irak'ta sürekli kampları oldu. Bütün bu süre içinde;

PKK'nin kamplarında eğitim dili esas olarak Türkçe.

Yargılamaları Türkçe.

Askeri raporları Türkçe.

İç haberleşmesi Türkçe.

Basın yayın faaliyeti ağırlıklı olarak Türkçe.

Yayınladığı bütün kitaplar Türkçedir.

Listeyi uzatabiliriz. PKK, kendisinin bile uygulama olanağını bulamadığı eğitimi, halka yaptırmaya kalkıyor.

Kürt yurttaşların durumu ve ihtiyacı

Boykot eylemiyle ortaya konulan talebin, yurttaşların eğitim ihtiyacı ile bir ilgisi yoktur. Tam tersine Kürt yurttaşların eğitim ihtiyacı baltalanmaktadır.

Çünkü;

Eğitim-Sen'in 2010 yılında yaptığı bir araştırmanın da ortaya koyduğu üzere, Güneydoğu'daki yurttaşların yüzde 58.1'inin anadili Türkçedir. (Kumançça yüzde 31.4)

Doğu Anadolu'da bu oranlar sırasıyla yüzde 63.8 ve 28.8'dir. (Mehmet Bedri Gültekin, Kürtçe Eğitim Sorunu, s.26)

Ayrıca hemen hemen bütün Kürtler Türkçeyi bilir ve ezici çoğunluğun Türkçesi, Kürtçesinden daha iyidir. (Sebeplerine girmiyoruz, olguyu saptıyoruz.)

Bütün Kürtlerin ortak iletişim aracı Türkçedir.

Kürtlerin çoğunluğu Batı illerimizde yaşar. Dolayısıyla Türkçe sadece Türkleri ve Kürtleri değil, bütün Kürtleri de birleştiren en önemli bağdır.

Türkçe; eğitim, bilim, kültür, hukuk, siyaset vb. dili olarak Kürtçeden daha gelişmiş bir dildir.

Dolayısıyla "Kürtçe eğitim dili olsun" demek, Kürtlerin büyük çoğunluğunun daha iyi bildikleri dilde eğitim görmelerine karşı çıkmaktan başka anlama gelmez.

Olguların sonucu

Türkçe de Kürtçe de bizim dillerimizdir. Dolayısıyla her iki dilin de geliştirilmesi milletimizin çıkarınadır.

Yeri geldiğinde "ortak vatan"dan ve "üst kimlik" olarak "tek millet" olabileceğinden bahsedenlerin, bu birliği mümkün kılan "ortak dile" (Türkçeye) karşı çıkmasının makul bir açıklaması yoktur.

Kürtçe eğitim talebinin amacı, yurttaşların eğitim ihtiyacının karşılanması değildir. Suriye ve Irak'ta yapılamayan Kürtçe eğitim, böyle bir eğitim açısından koşulların daha da elverişsiz olduğu Türkiye'den talep edilmektedir.

Kürtçe eğitim talebinin kabulü birinci olarak, tamamen nesnel nedenlerden ötürü, (Kürtçenin modern bir eğitim dili olarak yetersizliği) Kürt yurttaşların eğitim hakkını ortadan kaldırır ve onları medreselerin Ortaçağ eğitimine mahkûm eder. Fethullah Gülen ve Hizbullah'ın Kürtçe eğitim talebini sahiplenmeleri boşuna değildir.

İkinci olarak, böyle bir talebin kabulü hemen arkasından "nerede?" sorununu getirecektir. Yani gündeme gelecek olan Türk'ü ve Kürt'ü birbirinden ayıracak sınırdır.

Dolayısıyla Türkiye'nin ulusal devlet yapısı değiştirilmeden bu talep karşılanamaz. Türkiye'nin etnik temelde bölünmesi ise bilindiği üzere bir ABD projesidir.

Sonuç olarak Kürtçenin her düzeyde öğretilmesine ve geliştirilmesine evet;

Ama eğitim diline gelince; her bakımdan daha gelişmiş ve Türk-Kürt hepimize ait olan, milletimizin birleştirici harcı Türkçe....