Saddam mı olur, Kaddafi mi?

Diyorlar ki ABD kalemini kırdı!
Avrupa Birliği ülkeleri nefret ediyor!
Sonu Saddam ya da Kaddafi gibi olacak!
Olmamalı dedim...
Onu ABD veya AB değil, biz göndermeliyiz.
Yanlışlarının hesabını biz sormalıyız.
Tersi olursa gönderecek olanlar yerine gelecek olanı tayin eder ki mazallah o Abdullah Gül ya da Fethullah’ın bir kopili olacak!

VEFA YOK ÇIKAR VAR!
Buradan bakınca Tayyip Erdoğan’dan en çok zarar gören gazetecilerden biri olarak Saddam mı olur Kaddafi mi benzetmesine itirazım var!
Saddam, ABD sefirinin dolmuşuna binen bir ahmak ki bunun bedelini canıyla ödedi. Kaddafi ise Batı’ya cici görünmek adına tarihi duruşunu inkar eden bir saftirik!

ABD YAĞMURUNA SİYONİST ŞEMSİYE!
Tayyip Erdoğan bu iki örneği görüp ona göre davranmalı.
Bilmeli ki emperyallerin vefası yok, çıkarları var!
Dün BOP eş başkanı imişsin kimin umurunda!
Dün dünde kaldı, bugün yeni hedefler var!
Peki ders alması noktasında ümidin var mı diyorsanız maalesef yok.
Niye mi?
İsrail’e teslim oldu da ondan!
ABD yağmurundan kurtulmak için Siyonist şemsiyesinin altına girmek akıl alır şey değil!
Tek kurtuluş seçeneği Rusya-İran-Çin yani Avrasya bloku ile işbirliği iken İsrail’e sığınmak islami jargonda var olan, “Niyet ne ise akıbet odur” olgusunun adilane tezahürüdür.
Başka bir ifade ile kaderin ona layık gördüğü sondur.

YOLCUDUR ABBAS!
Benim endişem Tayyip Erdoğan’ın Saddam ya da Kaddafi olması değil, Türkiye’nin ne olacağıdır. Öyle çünkü Saddam sonrası Irak ile Kaddafi sonrası Libya’nın durumu ortada!
Peki ne mi yapılmalı?
Türkiye’yi Saddam’ın Irak’ı ve Kaddafi’nin Libya’sı konumundan çıkarmak gerekiyor ki bunun metodu Garp’dan Şark’a blok değiştirmek yani aslımıza ve istikbale rücu edip yegane kurtuluş seçeneğine toplumu hazırlamaktır.
Tayyip Erdoğan bunu yapmayacağına göre yolcudur Abbas demekten başka bir hükmümüz yoktur.
Endişemiz ise elbette Abbas değil Türkiye’nin bekasıdır.
Dilerim bu kaygan süreçte ülkemiz bir ve bütün olmayı sürdürebilsin!
Hülasa Türkiye sırat köprüsündedir.
Tam yüzyıl sonra yine olmak ya da olmamak çizgisinde olmak gerçekten hüzün veriyor!