DOĞU PERİNÇEK/ İrem ve Rasin-(TAMAMI)

Rasin’in resimlerinde kuşların ve ağaçların da gönülleri vardır.

O renklerde, kuşların ve ağaçların da sevgilileri vardır ve üzerine tuz basılmış yaraları vardır.

Rasin’in yaratıcılığını en güzel Edip Cansever’in o dizesiyle anlayabiliriz:

“Ne gelir elimizden insan olmaktan başka”

İnsan olma eyleminin can yoldaşı

Rasin, insan olma eyleminin ressamıdır.

İşte o insan olma eyleminin can yoldaşı İrem Arsebük’tür.

Şu dünyada insanlığı eşkıyalar basarken, İrem de bizi o eşkıyalarla baş başa bırakıp gitmiştir.

Sevmeyi renklerde yaratmak

İrem giderken, biliyorum, Rasin “gitme” demiş ve onun boynuna sarılmıştır.

Rasin’in bu eylemi de, insanlığa ve insan olmaya sarılma eylemidir. Zaten Rasin’in dünyaya gelişinin sebebi, işte o eylemdir: Sevmek ve sevmeyi renklerde ve gönüllerimizde yeniden yaratmak.

Gönüldeşler

İrem ve Rasin’le 1978’de tanıştık. Galatasaray’daki Sanat Evi’nde daha sonra “Parti ve Sanat” diye kitap olarak yayınlanan konferans dizisine gelmişlerdi. Şule ile beni evlerine davet ettiler ve gönüldeş olduk. Evet, gönüldeş sözcüğünün içini dolduran gerçek gönül erenleridir ikisi de. Şule’ye hep söylemişimdir, onların evinin eşiğinden girerken, onların sofrasına otururken, hep kendimi baştan ayağa halis muhlis insan olarak duymuşumdur. “Gül alınıp gül verilen” bir sofradır onların dostluğu; Filiz ve Fikret Otyam da dâhil, erenlerin bağıdır.

Diş terinin erdemlileri

Bencillik 24 saat kendi çevresinde dönerken ve 365 gün yine o küçük hesabın çevresinde dönerken, İrem ve Rasin hep insanca özlemlerin çekim alanında yaşamış ve dostlarına hep mutluluk vermişlerdir.

İncelikleriyle hep verirken bile, sizden alıyor gibidirler. Evlerinden hep elinizde diş kiranızla gönlünüz zenginleşerek dönersiniz. Divanı Lügatit Türk’teki o olağanüstü “diş teri” (diş ücreti) deyimi, o kültür, o gönüldeşlerle geleceğe el uzatır. Rasin ve İrem’den biliyorum ki, bir gün insanlık, zarif düşünceliler ve erdemliler toplumu olacaktır.

İnsanlık acılarının sırdaşları

Rasin, resimlerinin bir yerine saklamıştır: Aydın olmak, insanlığın bütün acılarını yüklenmektir. Omuzla değil, bilinçle ve ciğerle taşınır o acılar. Rasin, siz sırdaşlarına o aydın olma acısını sessizce duyurmuştur. Madımak’ta bir kez değil, bütün insanlığın acılarıyla yana yana yaşanan hayatın yansımasıdır o derin çizgiler, o tutuşan renkler.

Şeyh Bedrettin’in 15. yüzyıldan bugüne o solgun ve acılı bakışını bize Rasin göstermiştir.

1978 yılı Eylül’ünde Pazarcık’ın Demirciler köyünde jandarma kurşunuyla vurulan köylü önderi Mehmet Çetin’in yarası onun tuvalinde kanamaktadır.

Issız kalan kim? Umut nerede?

Gözü dönmüş çıkarcılığın ve gözünü kan bürümüş küresel soygunculuğun dizginlerinden boşandığı bugün, insanlık tarihinin en zalim sistemi hüküm sürerken, İrem’in bu dünyadan gidişi, bana insanlığın gidişi gibi geldi.

Yalnız ve ıssız kalan, İrem’in can yoldaşı Rasin mi, yoksa bütün dostları ve bütün insanlık mı?

Bizi yalnız bırakan en sevdiğimiz arkadaşların ölümü müdür, yoksa özel mülk, özel çıkar peşinde koşarken düştüğümüz uçurum mudur?

O uçurumda insanlığın bütün umudu, bütün özlemi; Rasinlerin ve İremlerin 36 derece insan sıcaklığıdır.