Denizci Hollandalıların denizden korkusu...

Aldığı sonuçlara ve yitirdiklerine bakıldığında Hollanda Dünya Kupaları tarihinin en ilginç, bir o denli de kara yazgılı takımlarının başında gelmektedir. Çoğunlukla, en iyi Dünya Kupası takımı olarak yorumlansa da, buna karşın henüz Dünya Kupası kazanamamış bir ülkedir. Oynadığı üç Dünya Kupası finalini de dramatik bir şekilde yitirmiştir. Özellikle, Arjantin'de düzenlenen 1978 Dünya Kupası finalinin son dakikaları 1-1 devam ederken Rensenbring'in vuruşunun direkten dönmesi sonucu uzatmalara giden karşılaşma... Oyunun son birkaç saniyesi içinde kupayı kaldırmak ile, elinden kaçırmanın verdiği psikolojik yıkım Hollandalıların ulusal yazgısının futbol alanına yansıması olsa gerek...

Maçın 30 dakikalık bölümünde turnuvanın golcüsü Kempes'in attığı gollerle 3-1 kaybeden Hollanda, denizden elde ettiği topraklarının bir kısmını yine denize vermek gibi bir ulusal yıkım yaşamıştır. Hollandalılar ile İngilizler hemen hemen aynı kökten gelip büyük deniz imparatorlukları kurdukları halde ana vatanlarını edinme konusunda farklılıklar yaşamışlardır. İngilizler adalarını fethetmişlerdir, ama bunu denizden gasp etmemişlerdir. Hollandalılar ise yaşadıkları toprakları denizden kazanmışlardır. Hollandalılar denizden aldıkları topraklarını korumak için denize karşı savaşmak, setler yaparak denize teslim olmamanın mücadelesini verirler. Toprakları deniz düzeyinin altında olduğundan, denizin baskısı Hollanda ulusal yaşamının başı ve sonudur. İnsanların oluşturduğu kitle kendisini bir setle eşit görür ve hep birlikte denize karşı direnirler. Bu direnişlerinin futbola yansımasını Uruguay maçının son dakikalarında izledik bir bakıma...

Setler yıkıma uğrarsa, toprak tehlikeye girer. Onun için hep birlikte mücadele etmek Hollandalılara özgü bir yaşam biçimidir. Maç içinde gol yemeleri, ülke yaşamının krize düşmesi gibi bir durumu andırır. Bu durumda güvenliği yapay adalarına sığınmakta bulup yeni bir saldırı yapmanın planını yaparlar, bilinç altlarındaki ağır yükten bu şekilde kurtulmanın yolunu bulmaya çalışırlar, çoğunlukla da başarırlar.

Birkaç günü değil tüm yaşamını yapay adacıklar üzerinde geçiren Hollandalılar, Dünya Kupaları'nda verdikleri mücadelenin sonuna da yorgun ve güç yitirmiş olarak varırlar. Hep mücadele, toptan mücadele ya da total mücadeleyi sürekli kılmak genelde denizin setleri yıkmasına karşı durmak anlamını taşıyor ki, yitirilen üç finalde bu korku ve endişeyi duyumsamıştır. Hollandalılar, tuhaf ve şaşmaz bir biçimde, gerçek tehlike anında, denize karşı kurdukları duvarlarını kendi içlerine taşırlar.

Ne denli iyi oynarlarsa oynasınlar, total futbolun en iyi uygulayıcısı olsalarda, denizdeki yaşamda olduğu gibi Dünya Kupası finallerinde de hep tehlike içindedirler. Denize sonsuza kadar boyun eğdirilemediği gibi Dünya Kupası finallerinde de bir yerde karşı tarafın direncine yenik düşebilirler. Dünyanın bir ucundan diğer ucuna yelken açabilirler, ama denizci Hollandalılara karşı denizin hep bir oyunu olacaktır.

Kosta Rika maçında sular durgun görünse de, önümüzdeki günlerde denizin Hollanda'ya bir fırtına kopartması olasıdır...