Evren’in sonu ders olsun!

Kenan Evren. 12 Eylül darbesinin “görkemli” kişisi. O günlerde astığı astık, kestiği kestikti. Döneminde yaklaşık 700 bin kişi gözaltına alındı. Tamamına yakını işkenceden geçti. Birçok kişi öldü, birçok kişi sakat kaldı. 

12 Eylül başarılı bir darbeydi. “Bizim oğlanlar” yapmıştı. 12 Eylül ve Kenan Evren olmasaydı ne Erdoğan başbakan, cumhurbaşkanı, ne Davutoğlu başbakan olurdu. AKP iktidarı rüyasında göremezdi.  

12 Eylül günü başladılar, vatanseverleri biçtiler, Erdoğanların önünü açtılar. “12 Eylül çocukları”nı yetiştirdiler. AKP de onlardan biri. 

Evren’in ortağı Özal’dı. Erdoğan’ın sık sık tekrarladığı, “Özal’ın devamıyız” sözü de bir “vefa” cümlesi. 12 Eylül’e minnetin ifadesi. 

BU NE BENZERLİK 

Evren’in hazırladığı 12 Eylül anayasası yüzde 92 oy aldı. Evren de sık sık buna vurgu yaptı. Milli iradeden söz etti. Ne kadar tanıdık değil mi? 

Darbe sonrası seçimler gündeme geldi. Dönemin Cumhurbaşkanı Kenan Evren il il gezerek kendi kurdurduğu ve başına Turgut Sunalp’i getirdiği Milliyetçi Demokrasi Partisi’ne oy istedi. Bu ne benzerlik!  

O günlerde Evren’in ağzından çıkan kanun sayılıyordu. Şimdi farklı mı? 

Onun da adı yolsuzluk olaylarına karıştı. İstanbul’un en lüks semtlerinden Ulus’ta kızlarına “sudan ucuz” daireler almıştı. Ama kabul edelim bugünküyle kıyaslamak doğru olmaz. Fille karıncayı kıyaslamak gibi bir şey olur. 

O DA MUSKACIYDI 

Evren’in görkemli günleriydi. UBA’da çalışıyordum. Bir resepsiyonda Suphi Karaman’la karşılaştım. “Gel sana çok önemli bir haber vereceğim. Kenan Evren Atatürk’ü ağzından düşürmüyor ama bu Atatürkçü falan değil. Eşi hasta, ona muska yaptırmış. Tıbba değil muskaya güveniyor. Araştır ama kesin bilgi” dedi. 

Karaman’ın verdiği bilgiyi haberleştiremedim. Her gördüğünde ne yaptığımı sorardı. Bir süre sonra olay doğrulandı. Haber elimde patlamıştı.  

Hastalığın tedavisi için muskadan medet uman bir Cumhurbaşkanı. Yabancı mı? 

ERDOĞAN EVREN’E HAYRAN 

Erdoğan son yıllarda Evren’e çok attı tuttu. Ama gerçek böyle mi? Birçok kişi şahit oldu. Evren’le bir karşılaşmasında saygıda kusur etmedi. “Sizin zamanınızda belediye başkanı olsaydım, İstanbul’u uçururdum” dedi. 

Evren’e böyle bir övgü görkemli günlerinde bile yapılmadı. 

EVREN’İN SONU 

O günler gelip geçti. Etrafında dört dönenler için, “Kral öldü, yaşasın yeni kral” dönemi başladı. Hepsi Evren’i terk etti. Görkemli gününde Evren’i evinde ağırlayanlar Erdoğan’ın yanağından makas alır oldu. O “görkemli” adama selam veren bile kalmadı. 

Ne kadar çok ana ağlatmıştı. Hayatın garip cilvesi işte. “Anneler Günü”nün arifesinde öldü. Devlet töreni olmasa cenazesini omuzlayacak adam bulmakta zorlanacaktı. 

BİLMEM DERS OLUR MU? 

Evren’in durumu böyleydi. Ama hapse attıkları, işkenceden geçirdikleri dışarı çıktıklarında başı dik dolaştı. Hiçbiri geçmişinden utanmadı. 

Ergenekon, Balyoz tertipleri nedeniyle Silivri’de yatanlar da öyle. Suçlu değil, kahraman olarak görülüyorlar. Gittikleri her yerde saygı sevgi görüyorlar. El üstünde tutuluyorlar.  

Cumhuriyetin önderleri de böyleydi. Büyüklerimden duydum, çocukluğumda bizzat gördüm. Yaşı kaç olursa olsun hayranlıkla anılırlardı. Emekli olmaları durumlarında bir değişiklik yaratmadı. Hepsi ölene kadar el üstünde tutuldular. Hala adları anılınca herkes oturuşunu düzeltir.  

Kenan Evren’in durumu herkese ders olmalı. Ne oldum değil, ne olacağım demeli. Bugün kendini padişah sananlar iyi düşünmeli. İzmir’deki boş stat uyarıcı olmalı. Bugünün yarını da var. O yarın da çok uzak değil.