Dünyada kalan son iki insanın öyküsü

Post-apokaliptik bir dünya; insan ırkından geriye kalan yalnız iki kişi, bir baba-kız. İkili dünyanın bakir hâllerini andıran bir doğada, insanlıktan geriye kalan anımsaması güç anılarla hayatlarını sürdürmektedir. Babası biricik kızını, annesinin anıları ve ona ait eşyalarla donatırken bir yandan da ona “diğerlerini” aramaktan vazgeçtikleri dünyanın insanı olmayı öğretir. Yıldızlardan yol bulmayı, medeniyetten kalan kırık cam parçalarıyla ok ucu yapmayı, yaprakların kıpırtısından ürkek bir hayvanın sonraki adımını okumayı. Kızı doğayla uyumlu bir yetişkin olmalıdır çünkü onlar, insanlığın son temsilcileridir.

Okyanusa yapılan bir yolculuğun nihayetinde kız, kendini yapayalnız ve kaybolmuş hâlde bulduğunda, ona eve dönüş yolunu gösterecek bir dostu vardır artık, yeter ki onu dinlemeyi bilsin. Dinlemek, bunu başarabilmek, doğayla uyum içinde yaşamaya devam etmeyi sağlayacaktır: Ta ki “doğan güneşle uyanamayacağı o gün” gelene dek...

Ayı Dağı, agresif ve çoğu zaman karamsar post-apokaliptik anlatılardan tüm zarafetiyle ayrılırken, insanın kırılganlığı, sevgi ve kayıplar üzerine büyüleyici bir anlatıya dönüşüveriyor.