Çimleri korumak için

FUTBOLLA ilgili sohbetlerin değişmez konularının başında, yabancı oyuncu sınırı ve altyapıya yönelme gelir. Hatta altyapı konusu, koronavirüs salgınının ortaya çıkardığı ekonomik tabloda en geçerli ilaç olarak görülüyor.

Önce bir raporla başlayalım. Denetleme şirketi KPMG, koronavirüsün Avrupa futboluna etkisini inceleyen bir rapor yayımladı. KPMG'ye göre, bu sezon yarım kalırsa Avrupa liglerinde yüzde 30'a yakın değer kaybı yaşanacak. Bu senaryoda en büyük değer kaybı, İngiltere'de Premier Lig'in altında yer alan Championship'te yüzde 31 ile olacak. İncelenen 10 lig arasında Türkiye'den Süper Lig de bu senaryoda yüzde 29.4 değer kaybı ile ikinci sırada yer alıyor. KPMG'ye göre liglerin devam etmesi durumunda ise Süper Lig yüzde 21.9 ile en fazla değer kaybedecek lig olacak.

Hollanda merkezli denetleme şirketi, bu iki ligin değer kaybında ilk iki sırada yer almasını oyuncuların ortalama sözleşme süresinin kısalığına bağlıyor. Oyuncuların bonservis ücretleri, sözleşme sürelerinin sonuna doğru azalıyor. Süper Lig'de futbolcu sözleşmelerinde kalan süre ortalama 1.3, Championship'te de 1.4 yıl. Türkiye'deki futbolcular 29.3 ile bu ligler arasında en yüksek yaş ortalamasına sahip.

Rapor, önümüzdeki günlerde yaşanma olasılığı yüksek senaryolardan birini yansıtıyor. Fenerbahçe Kulübü Başkanı Ali Koç da Cuma günü online düzenlenen Yüksek Divan Kurulu toplantısındaki konuşmasında, kulüplerin ekonomik geleceğindeki vahim tabloya sık sık vurgu yaptı. Çare olarak da altyapıya yönelmeyi gösterdi. Hatta ilk onbirlerde altyapıdan gelen en az 2-3 oyuncunun oynatılmasını önerdi.

1980’li yılların başında o zamanki 1. Lig maçlarından önce iki takımın genç takımları karşılaşırdı. Sadece genç takımları izlemek için maça gidenler vardı. Fenerbahçe’de “Tavşan” Mustafa ve daha sonra yıllarca kaptanlık yapan Müjdat, Galatasaray’da Büyük Metin, Beşiktaş’ta Fikret, Süleyman aklıma gelen ilk isimler. Kalabalık seyirci önünde oynamanın verdiği ruh hali genç oyunlara özel bir teşvik, motivasyon oluyordu. Bu oyuncular bir süre sonra A takımın yıldız oyuncuları arasında yerlerini alıyordu. Bir süre sonra bu uygulamadan vazgeçildi. Özal döneminde sahaların çimlendirilmesine ağırlık verilmiş ve çim sahalar daha az maç oynatılarak koruma altına alınmak istenmişti. Çimi koruyalım derken, olası genç yıldız adaylarını kaybetmiştik. Maalesef günümüzde 3. sınıf yabancı oyunculara milyonlarca avro veren, ancak sahalarının bakımlarını yaptırmayan kulüpler varlığını sürdürüyor.

Önümüzde yeni bir dönem var. Yayın ve sponsor gelirleri düşecek. Satılan kombine, bilet ve ürün sayıları en azından bir süre istenilen düzeyde olmayacak. Gelir getirecek yöntemlerden çok maliyeti düşürecek önlemler gündeme gelecek. Bunun başında ise kaçınılmaz olarak transfer ücretleri olacak. Yabancı oyuncunun sayısından önce kalitesi dikkate alınacak. Onların yanına yetenekli gençleri yerleştirmek uzun vadeli strateji olacak.

Özetle, körü körüne rekabete değil, futbolu sevdiğimiz günlere dönmeliyiz. Bu süreçte çim sahaları daha çok kullanmalıyız.