Hakkari Üretim Devrimi bekliyordu! Hendekten çıkanlarla karşı karşıya kaldı

CHP’nin başarısı mı? Daha çok AK Parti’nin.

Anayasa Mahkemesi’nin payını da unutmamak gerekir.

Genel seçimden sonra altılı masa birden patladı. Köksüzler hafif yelle savruldu gitti. Tuz-buz… Yerlerine yeni projelere su verildi.

Zaten o partilere gelenler maaş ve ballı milletvekilliği emekliliği için oradaydılar. Başka ufuklara yelken açtılar. Geldikleri kaba söylemediklerini bırakmadılar.

CHP başkan değiştirdi.

Gidenler, gemiyi terk edenler…

İYİ Parti tel tel… ağır ithamlar… hem kendi içlerinde hem de altılı masa bileşenlerinin alt bileşenlerine kadar…

Aman iyi ki kazanmadılar, iyi ki gelmediler dedirttiler kendi oy verenlerine bile.

…

Ne oldu?

Son sözü AK Parti ve MHP söyledi.

Genel seçimlerde tercihini ABD’yi kızdırmayacak “tasarıma” uygun, sistemin istenilen yönde gelişmesine yol verecek bir bileşimden yana kullandı. Can çıkar huy çıkmaz, ben ettim sen etme mesajından sesler yükseldi, ekonomi sıkıştırdıkça daha yüksek perdeden art arda tavizler eşliğinde teminatlar verildi.

Bölücü ve yobaz teröre geçit trafiği başladı. “Türkiye ittifakının” değirmenine su taşındı. CHP oy karşılığı o koltuğu sattı. Mecliste Türkiye'nin bütçesinden milyon liralarla yollar döşendi, ceplerine harçlık tahsis edildi, PKK buyur edildi. Anayasa Mahkemesi bu suça ortak oldu.

Olabilirliği olağanlaştı.

İç ve dış siyaset, ekonomi kurmayları, hatta Parti’nin yönetici kadroları bile aman büyük abiyi kızdırmayalım kaygısıyla hassas terazide tartıldı.

Dünden bu yana değil, genel seçimlerden bu yana birden deliklerinden yeniden çıktı terör.

Can suyunu içtikçe Meclis’te küstah parmaklar sallanmaya başladı.

Bastonsuz ayağa kalkmaya hali kalmayan yobaz terörün dili uzadı, sosyal medya sınırlarını aştı.

Şimdi sokaklarda kol geziyorlar.

Silah sıkıyorlar.

“Dersim Kürdistandır. Kürdistan Dersimdir” çığlıkları atıyorlar.

Oysa ne planlar yapmıştık Medeni Çelik başkanla Bitlis, Gölbaşı için örneğin… Sağlık ve Gurme turizmini nasıl da manda kaymağına, kanaviçe karanfil desenli çarşaflarına kadar ayrıntılandırmıştık…

Çözüm vardı.

Çok basit.

Tek seçenek.

Üreticilerin Millî Hükümeti!

Bizi üretimden vazgeçirenlere, ekonomimizin, millî birlik ve bütünlüğümüzün cellatlarına boynumuzu uzatmayacağız!

Anayasa Mahkemesi, PKK partisi ve teferruatları hakkında yasaların gereğini bir an önce uygulayacak.

Ekonominin kararlarını kendimiz vereceğiz.

Dostumuzu düşmanımızı bileceğiz.

Ukrayna’da bileceğiz. Filistin’de bileceğiz.

Sırtımızı sağlam, başımızı dik tutacağımız coğrafyaya Asya, Rusya, İran, Çin, Türk Cumhuriyetlerine dayayacağız…

Lider Türkiye’yi inşa edeceğiz.

Geçim derdini seçimin aleti yapmayacağız.

Devrimlerimizi daha ileri daha ileri taşıyacağız.

Devam edilecek yol budur.

Tek yön.

O ALLI MORLU RENGÂRENK CANIMIZI KİMLERE TESLİM ETTİK

En çok neye üzülüyorum biliyor musunuz?

Doğu’daki, Güneydoğu’daki köylümü, kentlimi, Kürdümüzü, Türkümüzü, Türkmenimizi, Arabımızı… O allı morlu rengarenk canımızı kimlere teslim ettik.

Yeniden geldiler.

Yeniden yakıp yıkmaya açlığa ayrımcılığa mahkûm etmeye geldiler.

Belediye eşiğinden geç geçebilirsen.

Etrafı hendek döşeli. Dertleri başka çünkü. Emir başka efendiden. Köylüsünden değil ki.

Kadınımı, kızanımı ABD uşağı mı yapacaklar.

Kim bunlar.

Devletine düşman, vatandaşına kindar.

Kendi hayırlarını düşünen.

Bebeleri sefa sürerken.

Benim bebelerimin bedenlerine bombalar saran…

…

Nasıl bir dünya düşlüyordum…

Oysa…

Elleri ekmek tutacaktı.

…

Neyse o gün gelecek. Biliyorum.

Çok uzak değil.