Dikkat: Gül risk aldı

Demirel: Bir kuşağın son temsilcisiydi. Dün uğurladık. 

Hayatımızda 2 çeyrek yüzyıl etkili oldu. 

Hep mücadele etti. Son çeyrekte ilk çeyreğe karşı. 

*** 

Cenazesi vesile sayıldı. 

Buluştular: Tayyip Erdoğan ve Abdullah Gül. 

İki örtü artık kullanılmıyor: Kardeşlik ve hukuk. 

Kaldırma inisiyatifi: Gül’den geldi. Konuşma talebi de. 

Farkında mısınız: 

Bir: Hamle yapan Erdoğan değil. 

İki: Gül rahat. Değneksiz dolaşıyor. 

AKP’de bilinen isimlerden Gül’e ziyaretler başlamış. 

Mesela: Bülent Arınç, Salih Kapusuz... 

*** 

Abdullah Gül’ü nasıl biliriz? 

Ortak görüş biliniyor(du). 

Bir: “Risk” sevmez. 

İki: Tayyip Erdoğan’la kavgaya girmez. 

Özeti: Garanticidir. Kaybetme seçenekli oyun planı yapmaz. 

Ya: Kazanacaktır. 

Ya da: Kazanacaktır. 

*** 

Çeyrek yüzyılda 2 kez öne çıktı. 

“Lider”i karşısına almaya cesaret etti. 

İlki Necmettin Erbakan’dı. 

Tarih: 14 Mayıs 2000. Fazilet Partisi kongresi. 

Milli Görüş’ün doğal lideri yasaklı. 

Recai Kutan’ı işaret eder genel başkanlık için. 

Gül “hayır” der: Aday olur. Bir ilktir. 

Kutan: 633 aldı. Gül: 521’de kaldı. 

*** 

Gül kazanamadı. Fakat adını tescil ettirdi. 

“Yenilikçi” hareketin liderlerinden biridir artık. 

Getirisi yüksek bir yatırımdır bu. 

Sonradan başbakan oldu. Çankaya’ya çıktı. 

İsmine kazandırdığı irtifa sayesinde oldu hep. 

“Uygun” zamanda, “uygun” yerde durmuştu. 

*** 

İkinci “aykırı” duruş için 7 yıl bekledi. 

2007’deki cumhurbaşkanlığı seçim süreci hatırlansın. 

Erdoğan, Gül’ü aday gösterdi. Gönülsüzdü. 

Önce 367 krizi. Ardından 27 Nisan muhtırası. Seçim sonuçlanmadı. 

Erken seçime gidildi (22 Temmuz 2007). 

AKP oylarını daha da artırdı: Yüzde 46.6 oy. 341 milletvekili. 

*** 

Gül, Çankaya’dan vazgeçmedi. 

Fakat: Erdoğan cenahı fikir değiştirdi. 

Ortada bir Dolmabahçe mutabakatı vardı (5 Mayıs 2007). 

Bir tarafta Erdoğan. Diğer tarafta Yaşar Büyükanıt. Dönemin Genelkurmay Başkanı. 

İkili: Çankaya ve Meclis için “türbansız çözüm”de uzlaşmıştı. 

Yani adayların eşleri türbansız olacaktı. 

İsimler de belliydi: Köşke Vecdi Gönül, Meclis’e Köksal Toptan. 

*** 

İlkin Meclis Başkanı oylandı (9 Ağustos 2007). 

Toptan, birinci turda 450 oyla seçildi. 

Erdoğan sözünü tutmuştu. 

Komuta kademesi memnundu. 

Emindiler: Köşk’te de sorun çıkmayacaktı. 

Vecdi Gönül’e “tebrik yemeği” bile verdiler. 

*** 

Gül ise bırakmaya niyetli değildi. 

Erdoğan’ın rahatsız olduğunu biliyorduk. 

Fakat: Ahmet Sever’in kitabından öğreniyoruz. 

Örtülü bir meydan savaşı yaşanmış. 

*** 

Devreye Hasan Celal Güzel de giriyor. Eski ANAP’lı. 

Turgut Özal’ın Müsteşarı ve Milli Eğitim Bakanı. 

Ahmet Sever’den dinleyelim (sayfa 28). 

“İnsanı hayrete düşürecek isimler” geldi. 

“Gül’ü çekilmeye ikna etmek için... Biri de Hasan Celal Güzel’di.” 

“Bir felaket tablosu çizdikten sonra sadede geldi.” 

“Çekilmeniz hayırlı olur. Vazgeçmezseniz Allah korusun darbe olabilir.” 

Gül, Güzel’le alay etmiş: “Sen de o zaman tankın üzerine çıkarsın.” 

(Not: Güzel, “darbe olursa tankın üstüne çıkıp karşı dururum” demişti ya.) 

*** 

Kitapta yok. Bu sahnenin öncesini de ben anlatayım. 

Bir vesileyle yakından biliyorum. 

Güzel, Gül’den evvel Erdoğan’a gitti. Kaygılarını paylaştı. 

Erdoğan itiraz etmedi. Destekledi hatta. 

Dedi: “Git, Abdullah Bey’i vazgeçmeye ikna et.” 

Yani: Güzel, Erdoğan’ın talebiyle harekete geçti. 

*** 

Can alıcı soru şu: 

Gül, 2007’de Erdoğan’ın iradesini nasıl çiğneyebildi? 

Üç tespit aktarmak istiyorum. 

Bir: Erdoğan henüz AKP’nin tek hakimi değildi. 

Kurucu ağabeyler kenara atılmamıştı 

İki: AKP hâlâ bir koalisyondu (Milli Görüş + Cemaat + liberaller). 

Üçü de Erdoğan’ı Gül ile dengelemek istiyordu. 

Üç: Gül’ü içerden bilen bir kaynağım: “Körfez sermayesi + İngiltere Gül’ü istiyordu.” 

*** 

Gül şimdi tekrar risk aldı.