Erdoğan: AKP’nin lideriydi, sorunu oldu

Geçen haftanın çoğunu Ankara’da geçirdim.
Daha çok İslamcılarla görüştüm.
Listemde milliyetçiler de vardı. Muhafazakârlar da.
Birkaç da CHP’li dost.
Bazı strateji kuruluşlarıyla vakıflara da uğradım.
***
Önce koalisyon.
AKP kiminle ortak olacak: MHP’yle mi, CHP’yle mi?
Fazla önemli sayılmıyor.
Konuşulan: Erdoğan işi yokuşa sürecek.
Türkiye’yi seçime sürükleyecek.
Kasım’da ya da Nisan’da seçim görünüyor.
***
Biraz açalım.
Meclis’teki partiler açısından bakalım.
Farklı odaklarda ağır basan görüş: Aslında dördü de seçim istemiyor.
Çünkü: Hiçbiri sonuçtan emin değil.
Genel beklenti: Seçime katılma oranı düşer.
***
Partiler istemiyorsa, niçin seçimi konuşuyoruz?
Burada “Tayyip Erdoğan faktörü” devrede.
Malûm: “Başkanlık” istemişti.
Tek başına hükümet bile kuramıyor.
***
Erdoğan’ın denklemi belli: Ya hep ya da hep.
Kendisini iktidara mahkûm sayıyor.
Korkusu: Hesap sorulması.
Gerçekten “risk” var mı?
Kendisi öyle düşünüyor. 
Ondan daha iyi bilecek değiliz.
***
(Ara not: Bazı esintiler seziyorum.
Sanki birileri harekete geç(iril)ecek.
Erdoğan’a garantiler verilecek: Bir tür can ve mal güvenliği.
TÜRGEV’i kapsamayacak şekilde.
Hesap: En azından sınırlarına çekilmesi için.)
***
Başkentte herkes farkında.
Ahmet Davutoğlu’nun tercihi CHP.
CHP’deki algı da böyle.
Büyük koalisyonun dört taraftarı, iki de görevi var.
Taraftarları: Batı, TÜSİAD, PKK/HDP ve Cemaat.
Görevi: Kürt açılımını tamamlamak.
Borçlanma ekonomisini sürdürmek.
***
Davutoğlu cenahındaki duruma gelirsek.
Kaderi CHP’yle ortaklığa bağlı.
Rüştünü ispatlamak için.
Erdoğan’ın ancak böyle sınırlanabileceğini görüyorlar. 
CHP de ihtiyacın farkında. “Rolü”nü oynamaya istekli.
***
Galiba: Diyalektik, AKP’de fazla mesai yapıyor.
Biliniyor: Erdoğan tartışılmaz liderdi. Mutlak otoriteydi.
Bütün “en” sıfatları şahsında toplanmıştı.
Şimdi “itiraz” mevsimine girilmiş.
Gezi’den beri İstanbul’da gelişen eğilim böyleydi.
Ankara da itiraz sürecine müdahil.
7 Haziran’da yeni sayfa açılmış.
Özet: Zıddına dönüşme var.
Erdoğan “zafer”lerin mimarıydı.
Şimdi yenilginin kaynağı.
***
Yanlış anlaşılmasın: AKP’de kabarmakta olan Erdoğan düşmanlığı değil.
Hatta birçoğu hâlâ olumlu bakıyor.
Abdullah Gül ve Davutoğlu’yla kıyaslandığında söylenen: “Daha millidir.”
Fakat gelecek hesaplarında Erdoğan’a şans verilmiyor.
İki vurgu yapılıyor.
Bir: “Halk, Erdoğan’dan razı değil.”
İki: “Erdoğan hâlâ bütün iktidara talip.”
Sonuç:
“Durum artık sürdürülemez.”
“Tayyip Bey partiden ve hükümetten elini çekmeli.”
***
Peki, Davutoğlu “lider” olabilir mi?
Kafalar net değil.
Denemek istiyorlar.
Ağırlıklı görüş: “AKP meclis grubunda ‘söylem’ geliştirecek tek isim.”
***
Ya Abdullah Gül?
Söylenen: Hem sahaya inmiyor.
Hem de parlamentoda değil.
* * *
Erdoğan sınırlarına çekilir mi?
Bir İslamcı kaynağım: “Kendisine telkinler başladı.”
Kabul eder mi?
“Başka çaresi yok.”
***
Bilinen bir aydın.
1960’lardan beri İslamcı hareketin içinde.
Soruyorum: Erdoğan, Davutoğlu’na güveniyor mu?
Cevabı, “yeni Erdoğan” portresinin özeti: “Erdoğan artık kendisine güvenemiyor.”
Sonuç: Erdoğan’ın başı diyalektiğin kanunlarıyla dertte.
Aşırı güç zıddına dönüşmekte.
***
Ankara notlarını sürdüreceğim.