Can yoldaşım maratoncu Cüneyt Akalın

- “Cüneyt Hocam kitapları bağışladınız, biraz toparlanın o bağışı da yaparsınız.”

Vedalaşacağım.

“Cüneyt Hocam Arguvan’a gidiyorum, köy kütüphanesi nin açılışı var, Arguvan Türkü Festivali’nde panel yöneticiliği görevim var, dönüşte yine yanına geleceğim.” dedim, elini sıktım.

- “Güle güle.”

Nereden bilirdim bu son vedalaşmamız olacağını…

Biliyordu bu dert kendini bitirecekti.

Moda’daki evinde mutluydu. Bu taşınma işleri kendini fazlası ile yormuştu.

“Nereden çıktı bu kentsel dönüşüm.” diye sitem ederdi.

“Ev yapacaklar biz de geri dönecekmişiz, ben o zamanları görmem.” diyordu.

Sık sık beni çağırırdı.

- “Gel Arguvanlı şu kütüphaneyi halledelim.”

Takılırdı bana “Süleyman Soylu” diye.

Vatan Partisi Kadıköy İlçesi her çarşamba günü Cüneyt Akalın başkanlığında siyasi gündem söyleşileri yapıyordu.

O söyleşilere özel olarak davet ederdi.

Takılırdım, “Hocam simit varsa gelirim.” diye. Her ikimiz de gevrek simit yemeyi severdik.

Verimli, keyifli söyleşilerdi.

EN BÜYÜK MİRASINI PAYLAŞTI

Kütüphanede kitap tasnifi için 4-5 defa çağırdı.

Dile kolay, 70 yılın birikimi binlerce kitap.

Koltuğuna oturur, raf raf tarif ederdi.

- Arguvan İsaköy Kütüphanesi’ne gidecek kitaplar.

- Vatan Partisi Arşivi’ne gidecek kitaplar.

- Vatan Partisi Kadıköy İlçesi’ne gidecek kitaplar.

- TGB’li gençlere verilecek kitaplar.

- Bir de benim mutlaka, özellikle okumamı istediği ve bana verdiği kitaplar.

En büyük mirasını paylaşmanın mutluluğu gözlerinden okunuyordu.

Bu kitap tasnifi günlerce sürdü. Hastalığından olsa gerek çabuk yorulurdu. “Bugünlük bu kadar yeter.” derdi.

Son çağırdığında salonda uzanmış yatıyordu. Kütüphanenin bulunduğu odaya gidecek dermanı yoktu.

Ama görevlendirmesini yaptı.

“Süleyman benim ne yapmak istediğimi biliyor, ona bırakın o halleder.” talimatını verdi.

Cüneyt Akalın müstesna bir insandı. Hele de benim için yeri doldurulamayacak bir büyüğüm, ağabeyimdi.

Anlatırdı…

Sene 1965, Türkiye İşçi Partisi görev vermiş, Anadolu’daki bir kasabada seçim çalışması yapacak.

Yer: Malatya’nın Arguvan ilçesi.

İlk defa Doğu’da bir kasabayı görüyor. İlk göz ağrısı Arguvan. Tüm köylerini geziyor. Benim doğduğum İsaköy’e geliyor.

Bana soruyor;

- “Sen o zaman neredeydin?”

- “Hocam ben o zaman daha höllükle dolaşıyordum.”

- “Doğru ya sen o zaman çok küçüktün.”

Benim Arguvan’la ilgili yazılarım, o yöreye ilişkin çıkardığım üç kitap çok ilgisini çekiyordu.

Kitaplarımla ilgili önsözler yazdı. Çok önemli kritikler yaptı, yayınladı.

Haftayı geçirip aramasam kendisi arardı.

“Arguvanlı beni unuttun.” derdi. Beni mahcup ederdi.

Telefon kapandıktan sonra eşim Sevda ile tartışırdık.

Sevda; “Senden büyük kocaman adam. Aramıyorsun, arattırıyorsun ayıp değil mi?”

Yarenlik ederdim, “Cüneyt Hocam siz arıyorsunuz Sevda Hanım’la aram açılıyor.”

Kendisi aramadan daha sık aramaya başladım bu sefer de;

“Kesin Sevda hatırlatmıştır yoksa aramazdın.” derdi.

Hoş insandı, sevecendi, babacandı.

Alçakgönüllü, gönül alan gönül veren bir candı.

Cüneyt Hocam bu hiç olmadı. Daha Arguvan’a gidecektik, türküler söyleyecektik, köyleri dolaşacaktık.

Güle güle büyük AYDINLIKÇI…

Güle güle 68 Kuşağı’nın zıpkın devrimcisi…

Her zaman ve sonuna kadar partili…

Yük ağır… Ama taşınacaktır mecburuz…

Şanlı dava zaferle sonuçlanacak.

Cüneyt Hoca ebedi istirahatgâhında huzur bulacaktır…

***

Tedavisinin her aşamasında dostlarına, yoldaşlarına sağlık raporunu sunan bir disiplin abidesiydi.

Aşağıda bizlere gönderdiği rapordan örnekler.

- “Cüneyt Akalın Sağlık Raporu-3: Son 10 gün içinde sağlık durumu iyice belirginleşti. Kemoterapiye başladık. Zaman zaman kan desteği alıyorum. Durumum yavaş yavaş iyiye gidiyor. Bütün dostlara ulaşmam mümkün olmadığı için sizi toplu olarak bilgilendirmeye çalışıyorum. Sevgi ve selamlar, Cüneyt.”

- “Cüneyt Akalın Sağlık Raporu-4: Dün 2. kez kemoterapi aldım. Sonuçlar 15 gün sonra belli olacak. Genel olarak durum iyiye gidiyor. Selamlar.”