Mama kabının ötesi
Kepengin altında kıvrılmış bir köpek... Bankta uyuyan bir kedi... Kaldırımda titreyen serçeler... Bazen biri durur; bir kap mama, biraz su bırakır. Bu küçük hareket, bize büyük bir şeyi hatırlatır: Şefkat sadece üzülmek değil, sorumluluk almaktır. Ama yalnızlaşarak daha iyi bir hayat kurulamaz.
GAZETE HABERLERİ
Editor
Son yıllarda sıkça duyuyoruz: “Hayvanlar, insanlardan daha iyi.” Çünkü insanlar kırıyor, yoruyor, uzaklaşıyor. Patili dostlarımız ise sessiz, yargısız, beklentisiz. Bu, huzurlu bir alan gibi geliyor. Ama zamanla bir kaçışa dönüşüyor. İnsan ilişkilerinden, toplumdan, dertlerden... Sevgi değerlidir. Ama bizi insandan uzaklaştırıyorsa, bu yalnızca bir sığınaktır. Gerçek şefkat, hem hayvana hem insana uzanır.
TÜKETİMİN SESSİZ ORTAKLIĞI
Üstelik bu şefkati bile hızla ticarileştiren bir sistemle yaşıyoruz. Hayvan sevgisi bir pazara dönüşmüş durumda: Mama, yatak, oyuncak, bakım ürünleri… Tüketiyoruz; çünkü iyi hissetmek istiyoruz. Ama sokak hâlâ aynı: soğuk, sessiz, adaletsiz. Bağ kurmak, sadece sahiplenmekle olmaz. Oysa merhamet, yaşamı birlikte dönüştürme isteğidir.
SEVGİLİ PATİLER, TRENDDEYİZ
Kedi videoları artık sadece sevimli değil; internetin en çok izlenen içeriği. İzliyoruz, gülümsüyoruz, içimiz ısınıyor. Ama bu izlenme rekorları başka bir gerçeği gizliyor. Bu ilgi, artık reklam gelirlerinin ve mama pazarının bir parçası. Şefkat bile tıklanma ekonomisine dâhil ediliyor.
BİRLİKTE YAŞAM, BİRLİKTE ÇÖZÜM
Bir kap mama iyidir. Ama asıl hedef, kimsenin o kaba ihtiyaç duymadığı bir düzen kurmaktır. Hiçbir canlı sokakta aç, yalnız ve korunmasız kalmamalı. Bu, doğal bir sonuç değil; bu düzenin yarattığı bir çöküştür.
İyilik, bireysel vicdanla sınırlı kalmamalı. Herkes için adil, güvenli bir yaşam kurmakla büyür. Gerçek değişim, ancak eşit ve dayanışmacı bir toplumla mümkündür. O zaman insanlar birbirine daha iyi davranır; hayvan da korunur, doğa da…
Ve işte o zaman: İyilik alışkanlığa, şefkat dayanışmaya dönüşür. Yaşam yeniden dengelenir.
