Norveç'in en tehlikeli kayası Kjeragbolten! Terlikle çıkan bir gezginin notlarından

Kjeragbolten dünyanın en tehlikeli ve popüler kayalarından biri olarak gezginlerin ilgisini çekiyor. Norveç'in en tehlikeli kayası olan bu kaya özellikle yaz aylarında binlerce turist tarafından ziyaret ediliyor. Kayaya gidiş yolu zorlu olsa da binlerce insan burayı görmeye geliyor. Gelen turistlerin hepsi kayaya çıkmaya cesaret edemiyor. Bu kayaya çıkmak için kaliteli doğa ayakkabıları gerekiyor. Fakat bir terlikle dahi çıkmak mümkün, tabi bunun için biraz çılgın olmak gerekiyor. Riski göze almadan zirveye varmak mümkün olmuyor. Kjeragbolten'a terliklerim ile çıktığım gün neler hissettiğimi aktarıyorum. Kayaya gidiş yolunun nasıl olduğu hakkındaki bilgileri de burada bulabilirsiniz.

NORVEÇ'İN EN TEHLİKELİ KAYASI KJERAGBOLTEN

Norveç'in Sandnes belediyesinde yer alan Kjerag, dünyanın en tehlikeli ve dünyanın en popüler kayalarından birine ev sahipliği yapıyor. Kjeragbolten'ın ünü sosyal medya aracılığıyla gün geçtikçe artıyor. Lysefjord fiyortu üzerinde bulunan ünlü kayaya ulaşım feribot ile sağlanıyor. Feribot haricinde araçla da bölgenin yakınına gitmek mümkün olsa da gidiş yolunun zorlu oluşu ile ters bir noktada bulunması her aracın buraya gitmesine imkan tanımıyor.

Kjeragbolten ulaşımın güçlüğü nedeniyle Norveç'in diğer yerlerine göre az sayıda ziyaretçi çekiyor. Dünyanın en pahalı ülkelerinden biri olmasının da etkisiyle araba kiralayıp kısıtlı vakitleri ile ülkeyi görmek isteyen turistler burayı görmeden Norveç'ten gidebiliyor. Daha önceki Norveç gezimde bulunduğum bölgeden ulaşımın zor olması ve çok vakit alması nedeniyle ünlü kayaya çıkamamıştım ve yıllardır bu kaya aklımda kalmıştı. Neyse ki 2025 yazında kayaya çıkıp hayallerimi gerçekleştirdim. Bu kayaya çıkmadan önce Preikestolen denilen bir başka meşhur kayayı ziyaret etmiştim. Preikestolen dönüşünde Forsand isimli bir kasabaya gittim. Burada Kjeragbolten kayasına yakın kasaba olan Lysebotn'a giden bir feribot bulunuyordu. Kardeşim de Norveç'teki gezim boyunca yanımdaydı. Forsand kasabasında, limana yakın bir noktada kamp yapıp 3 saatlik bir uykunun ardından feribota varmıştık. Vakit darlığından ötürü internet üzerinden bilet alamadık, feribota geçtiğimizde ise biletin internetteki fiyata göre çok pahalı olduğunu gördük. Biletler internet üzerinden alındığında kişi başı 55 kron 180 kron aralığında. Biz gittiğimizde 55 kronluk feribot bozulduğu için 180 kronluk feribota binmiştik. Kişi başı 220 kron ödemek zorunda kalmıştık. Kjeragbolten'a yakın olan Lysebotn kasabasına genelde günde 4 feribot gidiyor ve dönüyor. Araç ile feribota binmek mümkün; en küçük bir otomobil için 280 kron ücret isteniyor. Kasabaya Forsand haricinde başka noktalardan da varmak mümkün. Oanes ve Lauvvik kasabaları da feribotun güzergahı dahilindedir.

Forsand kasabasından Lysebotn liman kasabasına vardık. Feribot manzarası çok güzeldi. Lysefjord üzerinden geçerek şelaleleri ve fiyortları gördük. Önceki günlerde çıkmış olduğumuz Preikestolen kayasını da feribot üzerinde farklı bir açıdan gördük. Lysebotn'a vardığımızda saat sabah 7 idi. Bir banka oturup kahvaltımızı yaptık. Kahverengi Norveç peyniri, reçel ve ekmek ile karnımızı doyurduk. Hiçbir dükkan açık değildi. Zaten küçücük kasabada süpermarket bile yoktu. Çantaları bırakıp rotaya başlamak için bir restoran bulduk. Büyük sırt çantalarımızı oraya koyduktan sonra Kjerabolten'a yürümek üzere yola koyulduk. Kasabanın sokakları çok şirindi, manzarası da çok güzeldi. Meşhur kayaya çıkılan noktaya varmadan önce Kjerag park yerine çıkmak gerekiyordu. Bu yer ise 7'den fazla zikzakı olan bayır yukarı çıkan bir yoldan geçiyordu. Bu yolu yürüyerek çıkmak zor olacağı için, yol üzerinde bulduğumuz yaban mersini ve kuzu kulağı atıştırmalıklarını yedikten sonra otostop yapmaya karar verdik. Geçen araç sayısı oldukça az olmasına rağmen oraya giden bir Hollandalı çifte rastladık, onların sayesinde Kjerag park yerine kadar ulaştık.

Kjerag park yerine vardıktan sonra, orada kafe, tuvalet ve dinlenme yeri olmasına rağmen, vakit darlığından ötürü fazla oyalanmadan Kjeragbolten'a doğru adeta bir tırmanış yaptık, üstelik ikimizin de ayağında Crocs terlik vardı. Öyle ki karşımızdan geçen kişiler bizi gördüklerinde şaşırıyor, deli olduğumuzu söylüyorlardı. Halbuki farkında değillerdi ki asıl profesyonellik Decathlon'dan alınan yürüyüş bastonları, The North Face-Columbia marka trekking ayakkabıları ve tam donanım kıyafetler ile bir dağa çıkmak değil, eldeki imkanlar ile en iyisini yapmaktır. Ayakkabılarımız Preikestolen'den inerken sağanaktan ötürü ıslanmıştı ve henüz kurumamıştı. Bu nedenle terliklerle dağa tırmanmaya karar vermiştik. Kjerag park yerinden Kjeragbolten'a tırmanmak için 3-4 tane dağ tepe çıkıp inmek gerekiyordu. İlk bayırı tırmanmak ise oldukça zorluydu. Bazen bazı noktalarda halatlardan destek alarak çıktık, çok dik yokuşlar vardı. Bazı noktalarda içilebilecek sular vardı, derelerden su içerek enerji topladık, atıştırmalıklarımızı yedik. Son yokuşu da tırmanıp bitirdikten sonra, sulu ve taşlı bir yeri aşıp varmak istediğimiz yere, Kjeragbolten'a ulaştık.

YouTube üzerinden, bu taşa çıkanların videolarını izlerken bile heyecanlandığım zamanlar aklıma geldi. Nihayet o taşa varmıştım. 6-7 sene önce buraya gitmeye çalıştığımda zamansızlıktan ötürü planımı iptal etmiştim, daha sonrası için bir plan oluşturduğumda ise Covid'ten ötürü uçak biletlerini iptal etmek zorunda kalmıştım.

Biz aynı gün olan dönüş vapuruna varabilmek için taşa çıkarken acele etmek zorunda kaldık. Kjeragbolten'a çıkan birkaç kişiyi izledim, birazdan benim de taşın üzerinde bulunacağımı düşünüp onların yaşadığı heyecanı hissettim. Önce kardeşimi taşa gönderip fotoğraf çekilecek açıyı hazırladım. Kardeşimin ardından ben hazırlandım. Ona nasıldı diye sormadım çünkü bizzat kendim görmek ve hissetmek istiyordum. Vakit gelmişti. Kjeragbolten taşına çıkarken tehlikeli ufak bir yerden geçtim, yan tarafı uçurum, öbür yanı kayalıktı. Taşa çıkmak için atlamak gerekiyordu. Cesaretimi toplayıp atladım ve gözlerimi kapatıp, gülümseyip ellerimi iki yana kaldırdım. İnsanlar bunun bir poz verme olduğunu düşünüyordu. Halbuki ben orada sonsuzluğu hissediyordum, iliklerime kadar. Ardından poz vermem gerektiğini fark ettiğimde dünyaya dönüş yapmıştım. Gözümü açtım, kardeşime baktım. Taştan aşağı bakmıyordum yine. Sonsuzluk yerini korkuya bırakmıştı. Poz verirken gülümseyemiyordum. Birkaç zoraki poz verdikten sonra taştan bir an önce ayrılmak istedim ama cesaretim yoktu. Yeniden atlamayı düşündüğümde bacaklarım titriyordu. Ancak bu bir gurur meselesiydi, karşımda beni izleyen insanlar vardı. Korkak olamazdım, bu işi epey zorlaştırırdı; oradan sürünerek gitmek zorunda kalırdım. Bacağımın titremesi ve atlamam arasında birkaç salise geçti, o süre içinde tüm bunları hissettim. Bitmişti, nihai hedefime ulaşmıştım. 43 tane ülke gördüm, birbirinden güzel anlar yaşadım ancak daha önce hiç bu kadar sonsuzluğu ve korkuyu bir arada hissetmemiştim. Buna benzer bir hissi yine Norveç'te, Trolltunga'da yaşamıştım 6-7 sene önce, ancak bu, Kjeragbolten'da yaşadığım ile kıyaslanamazdı bile.

Taşın başından döndükten sonra kardeşime neler hissettiğini sorduğumda ise en ufak bir korku hissetmediğini bana söylemişti. Ben bir daha asla para verseler dahi gitmem diyordum, deneyim uğruna bir sefer yeterli dedim. Kardeşim ise para verseler de vermeseler de yine giderim dedi. Üstelik o taşın başındayken aşağıyı izleyip fotoğrafını çekmişti. Ben Kjeragbolten'dayken taşın aşağısındaki uçurumlu manzaraya bakmaya cesaret edememiştim.

Dönüş yolundan önce yaklaşık 20 dakika oturduk ve getirdiğimiz atıştırmalıkları yedik, su içtik, manzarayı izledik. Ardından hızlıca dönüş için yola koyulduk. Sonraki hedef kalkış saatinden önce vapura varabilmekti. Giderken Kjerag park yerinden Kjeragbolten'a 2,5 saatte varmıştık.13:20 gibi ise dönüşe başlamışız. Vapur 16:25'teydi. 2 saatte park yerine ulaştık, bir süre otostop denedik ama araç bulmak sıkıntılıydı. yürümeye karar verdik, bir gölgede yeniden otostop denedik. Aslında bulunduğumuz günkü son vapura yetişeceğimize dair umutlarımız tükenmişti, zaman epey bir gecikmişti. Bunları düşünürken bir araç duruverdi. Norveçli kamyonet sürücüsü bizim vapura yetişmemiz gerektiğini duyunca hızlıca zikzaklı patikaları geçmeye çalıştı. Biz yine şansımızın olmadığını düşünüyorduk. Restorana varıp eşyaları alırken hızlı hareket etmeyi bırakmıştık çünkü vapurun kalkış saati 5-10 dakika aralığında geçmişti. Uzaktan vapurun hala orada olduğunu görünce kardeşime seslenip hızlıca sırt çantamı ve dağınık olan eşyaları alıp koşa koşa son vapura yetişmeye çalıştık. Vapurdaki çalışanlar rezerveli yolcular henüz gelmediği için orada bekliyormuş, çok şanslıydık. Fakat bizi almak istemedi, kurallara tersmiş, o gün orada kalamayacağımızı anlatıp çalışanlara gitmemiz gerektiğini söyledik ve ikna etmeye çalıştık. Ardından feribota bindik. Vapurdayken iş toplantısı başlamıştı. Toplantıya katılıp bir yandan fiyort manzarasının tadını çıkardım. Kjeragbolten macerası da böylece son bulmuştu.

İzlanda'da gezilecek en iyi 10 yerGezi