‘Proje çocuklar’ neyin peşinde?

“Dönemsel ihtiyaca” cevap vermesi için seçilip, testlerden geçirilip eğitilen ve medyaya sürülen “Proje Çocuklar”dan birisi, Ahmet Kaya’nın parçaları eşliğinde gözyaşı döküyordu ekranda. Yıllardır, yurtseverlerin içeri tıkılması için isim isim listeler veren, çığırtkanlık yapan birisinin; kendisini “yurtsever” olarak tanımlayan Kaya’ya ağlaması berbat bir aktörlük denemesiydi.

Düne kadar nice saygın insana hakâretler yağdıran yargısız infazların kahramanı bu çocuk; “Kendine Atatürkçüyüm diyenlerin çoğu faşisttir!” diyen insandı. Televizyondan Ümit Karan’a mesaj verirken sarf edilen , “Benle Genelkurmay Başkanları başa çıkamamış, aklını başına al!” sözleri de ona aitti. “Türk milleti ihbarcıdır!” ifadesi de... Bir diğer Proje Çocuk da, “Başbakan olsam, 3 Silivri daha yaptırırım!” buyurdu geçenlerde.

Elbette bunlar kendi özgün fikirleri değil. Ait oldukları yerde belirlenen hedeflere ateş eden lejyonerler hepsi. 3 Temmuz’dan beri, bu hedeflerden birisi de Fenerbahçe... Aziz Yıldırım üzerinden nişan alıyorlar Fenerbahçe’ye. Koskoca camiayı karşılarına almamak için, niyetlerini açık edemiyorlar, hattâ hedef şaşırtmaya çalışıyorlar ama gerçek ortada. Aksi halde bir açıklaması olmalı; yıllardır “askerden” başka bir şeyle uğraşmayan bu “yüksek siyaset demagoglarının”, her pazar futbol programlarında fazla mesai yapmalarının.

Stratejilerinin bugün ulaştığı noktadaki amaç, Aziz Yıldırım’ın tasfiyesi öncesinde itibarsızlaştırılıp, yalnızlığa mahkûm edilmesi. Her kim ona sahip çıkarsa, doğru hedef tahtasına... Bunun son örneği, “Ali Kemaller şer ittifakında buluştu, Fenerbahçe’yi bitirmeye çalışıyorlar” diyen Uğur Dündar oldu. Durum saptaması, eski kaptan Ümit Özat’a ait: “Aziz Yıldırım gidene kadar uğraşılacak, bu belli!”

Anlaşılıyor ki; kişisel, sportif, siyasi, mesleki epeyce düşman biriktirmiş Aziz Yıldırım bunca yılda. Şimdi bu güruhun, ittifak halinde çevresini kuşattığı görülüyor. Bu zorlu kuşatılmışlık psikolojisinin, insanı hataya sürüklemesi olağandır. Zaten istenilen de budur. Büyük Plan’ın sahiplerinin ilk bir yılda çok canını sıkan camia bütünleşmesinin, Başkan’ın tahliyesiyle birlikte zayıflaması, daha sonra sahaya yönelmesi ve en ufak fırsatların bile(Alex olayı gibi) yıpratma harekâtına çevrilmesinin de katkısıyla gevşeyen kitlesel ve kurumsal birliktelik “organizatörlere” derin bir oh çektirdi.

Aslında gerçek hedef Aziz Yıldırım değildir, o ilk hedeftir. Planın gerçek hedefi Fenerbahçe’dir! Amaç, Uğur Dündar’ın söylediği gibi “parçala-yönet”tir. Amaç, dik durmayı beceremeyen birilerini bulup oturtmaktır o koltuğa. Amaç, Aziz Yıldırım “saltanatını” yıkıp, kontrolü kendilerinde yeni bir şahlık rejimi oluşturmaktır. “Gitsin Aziz Padişah/Gelsin Ferit Şah” misali...

Fenerbahçe üzerinde denenen oyun, “sportif” kisveye büründürülmek istense de, aslında “siyasi”dir. Değilse, kendileri açısından önemi olmayan bir kurum için, “çok önemli görevleri olan” Proje Çocukları niye görevlendirsinler ki? Aziz Yıldırım üzerinden Fenerbahçe’yi, 1,5 yıldır şevkle lime lime edenlerin kimler olduğuna dikkat ederseniz çıplak gerçek karşınıza çıkacaktır. Malum; kriminal vakalarda, olay yerinde fazla eşelenenler şüphe çeker!