SARS-COV-2 mutasyonları bulaştırıcılığı artırmıyor

Virüslerin tümü zamanla mutasyona uğrar, ancak bazıları bunu diğerlerinden daha hızlı yapar. Bununla birlikte, koronavirüsler, virüs çoğaldığında RNA'daki 'düzeltme okuma' hatalarını düzelten bir enzime sahip oldukları için, influenza veya HIV gibi virüslerden daha yavaş bir mutasyon oranına sahiptir. Buna rağmen, SARS-CoV-2 virüsündeki mutasyonların onu daha bulaşıcı mı yoksa daha patojenik hale getirip getiremeyeceği konusunda çok fazla tartışma vardır ve endişeler devam etmektedir. Şimdiye kadar, kaydedilen hiçbir mutasyonun patojenitesini artırmadığı görülüyor, ancak bazı araştırmalar, mutasyonların -özellikle D614G'nin- virüsün yayılma hızını artırdığını öne sürdüler.

Kaliforniya Üniversitesi Genetik Enstitüsü araştırmacılarından Doktor Lucy van Dorp bilimsel araştırmalar için elde edlilen SARS-CoV-2 genomlarının sayısının şaşırtıcı olduğunu, virüsün bulaşmasını veya semptom şiddetini etkileyebilecek yeni mutasyonları saptamak için çok büyük miktarda veriyi gerçek zamanlıya yakın analiz etmek gibi yeni yaklaşımlara ihtiyaç olduğunu çok erken fark ettiklerine dikkat çekti. Araştırma saygın bilim dergilerinden Nature Communications’ta “SARS-CoV-2'de tekrarlayan mutasyonların bulaşıcılığı arttırması ile ilgili kanıt yok” başlığıyla yayımlandı.

99 ÜLKE 46 BİN ÖRNEK

Araştırmacılar, 99 ülkeden Kovid-19'lu insanlardan alınan 46 bin 723 viral numuneden toplanan genomik verileri analiz ettiler. Viral filogenleri ve herhangi bir varyantın şans eseri beklenenden daha sık meydana gelip gelmediğini değerlendirmek için biyoinformatik araçlar kullandılar. Van Dorp, "Neyse ki, bu mutasyonların hiçbirinin Kovid-19'u daha hızlı yaymadığını gördük. Ancak tetikte kalmak gerekiyor, aşılar piyasaya sürülürken yeni mutasyonları moniterize etmeye devam edilmeli” dedi.

12 BİN MUTASYON BULUNDU

Araştırma ekibi, 46 bin 723 viral genomda, çoğu sitozinden urasile baz değişiklikleri olan toplam 12 bin 706 mutasyon tespit ettiler. Bunlardan 398'i, bulaşıcılığı artırmak için aday olan tekrarlayan mutasyonlardı, ancak bu mutasyonlardan herhangi birinin D614G varyantı da dahil olmak üzere virüsün yayılmasını gerçekten artırdığına dair hiçbir kanıt bulunamadı.

Araştırmacılar, viral örneklerdeki genel genetik varyasyonun, örnekler arasında ortalama 8.4 tek nükleotid polimorfizm farkı ile orta düzeyde olduğunu buldular. Araştırmacılar, şu anda dolaşımda olan herhangi iki virüs arasındaki bu düşük mutasyon sayısı, bugüne kadar SARS-CoV-2'nin, mevcut çeşitliliği alt sınıflara ayırmaya yönelik taksonomik çabalara rağmen tek bir soy olarak kabul edilebileceğine inandıklarını belirttiler.

Van Dorp ve meslektaşları, neredeyse kullanıma hazır olan SARS-CoV-2 aşıları hakkındaki son olumlu haberleri memnuniyetle karşılıyorlar. Ancak, yaygın aşı kullanımının virüse dirençli olması için evrimsel bir baskı uygulayabileceği konusunda uyarıyorlar.

UCL Genetik Enstitüsü ve araştırmanın yürütücüsü olan Profesör François Balloux, virüs gelecekte aşıdan kaçan mutasyonlara sahip olabilir, ancak bunları derhal saptayabileceklerinden emin olduklarını, bunun da gerekirse aşıların zamanında güncellenmesine izin vereceğini belirtti.

Özgün içerik için: https://www.nature.com/articles/s41467-020-19818-2