Yeniden umutlanmak

Bir yıl daha acısıyla tatlısıyla geçti gitti. Yemek tarifi gibi oldu ama yediklerimizin damağımızda bıraktığı tat kıvamında değil, şairin dediği gibi, "Geçti ama deldi de geçti..."

2019 yılının sonlarında ortaya çıkan virüsün sebep olduğu bir salgın yüzünden dünya denen geminin içinde tüm insanlık olarak ortak bir savaş verdik. Sonunda pandemi bitti ama yarattığı açlık virüsüyle hala boğuşuyoruz. 2019 yılında içine hep beraber girdiğimiz korku tünelinden çıkacağımız anı bekleyip duruyoruz.

Tüm dünyanın ortak düşmanına karşı verdiği mücadelede kimileri Karun gibi zenginleşirken çoğumuz ise fakirleştik. Gelir adaleti söz konusu olduğunda terazideki tartarın fakirlik bölümü artık daha da ağır gelmeye başladı. Zengin olan bir avuç kişinin geliri katlanarak artarken yoksullaşan insanlar her geçen gün daha da çoğalmakta.

Virüse karşı belki savaş bitti ama açlık virüsüyle savaş devam ediyor. Çarşı, pazar yanıyor. Faturalar tonlarca ağırlıkta, kaldıramıyoruz. Sokaklarda asık yüzlü insanlar zombi gibi geziniyor. Evet korku tüneline girdik bir kere, çıkışı bekliyoruz. Tünelin ucundaki ışık gözüktü ama bir türlü çıkışa varamıyoruz.

Kendimi bildim bileli gelen yeni yıl hep geride kalan yılı arattı. Ama yine de hafızayı sıfırlayıp yeniden mutluluğa doğru yelken açtık. Saatler gece yarısını gösterdiğinde yeni gelen yılla beraber hep daha çok para, mal, mülk ve başarı istedik. Bu sefer değişik bir şey yapalım ve sadece  çevremizde iyi insanlar olmasını dileyelim. Birbirine gülümseyen, zorda kalana yardım eli uzatan, yere düşeni kaldıran, yoksullar ve kimsesizleri görmezden gelmeyip hayvanları ve doğayı sevgi ile kucaklayan iyi insanların çoğalmasını dileyelim. Para, mal mülk yerine iyiliği çoğaltalım. Dünya ancak böyle güzelleşir. Mutlu yıllar...