Amatör sporculuk çok eskilerde kaldı

Amatör liglerde futbol, amatör değil profesyonel olarak oynanıyor. Parayı alan düdüğü çalıyor. Dikkatinizi çekerim, parayı veren değil, alan düdüğü çalıyor. İstediği zaman antrenmana geliyor, beğenmezse ya da çıkarına ters düşerse takımın teknik direktörünü bile yolluyor. Parayı veren idareciler, olan bitene çaresiz teslim oluyor.

Bu duruma karşı Türkiye Futbol Federasyonu'ndan (TFF) da hiçbir yaptırım yok. Çünkü usul dolayısıyla amatör liglerde para karşılığında futbol oynamak olmayınca, futbolcu yüklüce para almasına rağmen sezon içinde kulübü terk etse bile "Vay efendim sen nereye gidiyorsun, geri geleceksin." deme şansı yok. Yani amatör liglerde futbolcunun oynaması için ya oyuncu düzgün karakterde olacak ya da idareciler yalvar yakar olacak...

DİYOJEN'İN LAMBASI...

Bir kere amatörlük kelimesini rafa kaldırmak gerek. Amatörlük falan palavra, artık para baş tacı olmuş durumda. Transfer sezonu açıldığında futbol oynamak için değil, para kazanmak için imzalar atılıyor. "Paramız yok, semtimizin formasını giy, çık oyna. Spor yaparak fiziğini ve zihnini sağlıklı tut, biz de sana sadece yol parası ve gıda yardımı tutarında destekte bulunalım. Amaç sadece senin spor yapman, bizim de futbol sevdamızı yönetici abilerin olarak gidermek olsun." dersen, amatör ruhla oynayacak futbol sevdalılarını Diyojen'in gündüz vakti elinde gaz lambası ile insan aradığı gibi boşuna ararsın.

Üstelik, amatör liglerde transfer artık sadece sezon başından ibaret değil. Ara transfer sezonu da var. Bu durumda, sezon başı anlaşılan oyuncular ara transfer sezonu açıldığı zaman bir daha para kazanmak için hemen bir başka takıma gitmek üzere huzursuzluk çıkarıyorlar. Amaç sadece para kazanmak olunca, "amatör ruh" sözü havada kalıyor. 

ÇOK KAN KAYBETTİK

Her şey çok değişti güzel ülkemde. Cumhuriyet kurulduğu günden bu güne adım adım geriledik, insanlık anlamında çok kan kaybetti canım ülkem. Sokakta birbirine Allah'ın selamını bile çok gören ifadesiz, donuk insanlar, toplu taşıma araçlarında yaşlılara yer vermemek için koltuğu kapma yarışına giren gençler olunca futbol sahaları da bu kötüye gidişten doğal olarak nasibini aldı.

Sadece futbol oynamanın düşünüldüğü; hocasının, idarecisinin, büyüklerinin ağzından çıkacak söze saygıyla yaklaşıp hiçbir karşılık beklemeden hafta sonu maçlara koşa koşa gidilen günler çok eskilerde kalan bir masal oldu. Canım ülkemin güzel insanları şairin dediği gibi beyaz atlarına binerek birer birer gitti ve ne yazık ki dünya insanımsı kişilere kaldı...