Ver elini Tokyo!-(TAMAMI)

Pandomimim babası diyebileceğimiz fransız mimci Marcel Marceau, her yıl Paris’te hıncahınç doldurduğu büyük salonlarda 10 ya da 15 gösteri yapar, dünya turnesine çıkardı.

1980’lerin başında bu gösterilerden birine karaborsa bilet bularak kendisini izleme şansım oldu.

80’lerin ortasındaki gösterilen biletlerinin satışa çıktığı gün bitmemesi şaşırtıcıydı. Salonun dolmaması daha da şaşırtıcı oldu. Marceaui için. Topladı bavulunu dünya turnesine çıktı, 5 yıl Fransa’ya uğramadı. Fransızlar Marceau’nun dünya turnesindeki başarılarını gazeteden okumakla yetindiler. Fransa’ya ceza vermişti üstat.

80’lerin sonunda Paris’te sadece 10 gösteri yapacağını ilan etti. Biletler satışa çıktığı gün bitti.

Paris’teki arkadaşlarıma bana karaborsadan bilet bulmaları için telefon ettim. Yanıt şaşırtıcıydı;

-Karaborsalar da bitti!

İzdiham karşısında tiyatro yönetimi gösterilerin uzatılmasını istedi. Öneriyi mütebessim yanıtladı üstat:

-Uzatamayız. Tokyo turnem var!

Ondan sonra da Paris’e pek yüz vermedi, dünyayı dolaştı. Fransızlar onu izlemek için komşu ülkelere gitmek zorunda kaldılar.

Fazıl Say Tokyo’ya yerleşme kararı almış. Çok haklı! Git canım kardeşim Fazıl, bir tek bu ülkede değerin bilinmiyor.

Ve fakat ben senden yoksun kalmak istemem. Mümkünse giderken beni de götür. Tokyo’da Japongi Şeyler oynayamam herhalde, çünkü benimkisi türkçe, tam türkçe de değil, ferhanca! Bu yüzden her hafta yazımı dizen emekçi kardeşimle dalaşıyoruz. Pandomimin, müziğin yabancı dili yok; sol majör japoncada da sol majör. Ama senin piyanoyu taşırım... Onu da becerebileceğimi sanmıyorum. Belki kuyruğunu! Olmazsa, piyanonun tozunu alırım, bundan gurur duyarım.

Belki bir kabuki tiyatrosunda saz çalarım. İcabında 5 yıl sonra İstanbul turnesine geliriz. Belki de gelmeyiz, 5 yıla kalmaz, sökerim ben o japoncayı!