PKK Suriye’de Barzani modeli peşinde

PKK izlenimlerine devam edelim.
Üst düzey bir isimle “sohbet”ten aktarıyorum.
***
Bugün, Suriye’yi yazacağım.
Örgütün bakışı nedir?
ABD-Rusya: Suriye’de anlaştı mı?
Batı: Bölmek mi istiyor?
Esad: Kalacak mı?
İran: PKK’ya bakışı?
Koridor: Olacak mı?
***
İlk sorudan başlayalım.
ABD ile Rusya gizlice anlaştı mı?
Muhatabım gerçekçi: “Suriye’de nihai çözüm için anlaşma yok.”
Bir parantez açıyor: “Fakat bazı arkadaşlar böyle olabileceğini düşünüyor.”
Şu tespiti önemli: “Bir şey kesin. İki ülke Suriye yüzünden kapışmak istemiyor. Birbirlerinin çıkarlarına dikkat ediyorlar.”
***
Peki, Suriye nereye gidiyor?
“Görünür gelecekte çözüm görünmüyor.”
Bölge dışı güçlerin pozisyonu?
“Kimsenin kesin çözüm projesi yok.”
Bir ek: “Çok da acele ettiklerini sanmıyorum.”
Tarif ettiği, aslında ABD politikaları.
Ya bölünme: “ABD ve Rusya, bugün Suriye’yi parçalamak istemiyor.”
Sebep: “Çıkacak kaosu göze alamıyorlar.”
Benden not: Tespit, sadece bu aşamada geçerli.
***
Bir parantez açıyorum.
Soru: Suriye bölünmeyecekse,”koridor” ısrarı neyin nesi?
Cevap: “Koridor Kürtlerin talebi.”
Amacınız? “Koridor kimseye karşı değil. Amacımız kendimizi savunmak. Afrin orada kuşatma altında.”
Malum: PKK, doğudaki iki kantonu birleştirdi. Şimdi, Menbiç üzerinden Afrin’i bu zincire eklemek istiyor.
Yani: 2+1= Rojava.
***
Tek tek ülkelerin konumuna gelelim.
Önce Rusya: “Moskova’nın nasıl bir Suriye planı var, bilmiyorum.”
Federasyon mu: “Belirsiz.”
Esad’ın kaderi: “Birlikte hareket ediyor. Kalmasını istiyor.”
Çünkü: “Rusya’nın birinci önceliği istikrarlı Suriye.”
***
PKK’nın pozisyonu ne?
“Eski Suriye’ye dönerek istikrar sağlanamaz.”
“Eski”den kasıtları, “üniter Suriye.”
Söylemleri açık: “Federasyon” ya da “özerklik.”
Israr ediyorum: Daha aşağısı olmaz mı diyorsunuz?
Yani “kırmızı çizgi”niz özerklik mi?
Cevap: “Hayır. Her şeyi kırmızı çizgilerle bezemek olmaz.”
“Eski, merkezi (üniter) Suriye istikrar getirmez.”
“İstikrarlı Suriye ancak ademi merkeziyetçilikle sağlanır.”
Pazarlığa da açıklar: “Her şeyi konuşmaya da hazırız.”
Ya Esad? “Şam’da kim olursa, onunla konuşuruz.”
Ehven-i şer tespitleri: “Esad’ın yerinde bir Selefinin olması daha kötüdür.”
***
İran’ı nasıl görüyorlar?
“İran, Suriye’de Kürtlerin güçlenmesini istemez.”
“İran olmasaydı, Kürtler rejimle (Esad) daha fazla iş yapardı.”
Dikkat: Son dönemde, PKK’nın İran’a yönelik suçlamaları arttı.
Özellikle bölge ülkelerinin yakınlaşmasını İran’dan biliyorlar.
***
Ya Suud?
“Suud’un her politikası zaten İran’ın durdurulmasına, sınırlanmasına endeksli.”
“Bu yüzden Esad gitsin diyorlar.”
“Esad kalırsa, Sünnilerin Suriye’den ayrılmasını tercih ederler (Sünni devlet projesi hatırlansın).
“Suud’un, ABD politikası eskisi gibi değil. Bölge politikalarında uyum yok.”
“Ancak, henüz stratejik bir ayrılıktan söz edemeyiz.”
Not: Suud tahlilleri bana aykırı gelmedi.
***
Gördüğüm, anladığım:
PKK, Suriye’de krizin uzamasından şikayetçi değil. Hatta memnun.
Beklentileri ve umutları: Kriz, iç bölünmeyi derinleştirsin. Kalıcılaştırsın.
Hedefleri: İçte, dışta Rojava’ya meşrûiyet kazandırmak.
Yani: PKK, kaderini bölgesel kaos ve boğazlaşmaya bağlamış vaziyette.
***
Hesapları, umutları: Kuzey Irak’taki Barzani modelini, Suriye’de tekrarlamak. Yani:
Bir: Kriz sürsün. Nihai çözüm ertelensin.
İki: Kuzey Suriye’deki kantonlar birleşsin. Yani koridor tamamlansın.
Üç: Şam, fiilen iktidarsız statüye mecbur bırakılsın.
Rojava’ya uluslararası (ABD) koruma sağlansın.
Tıpkı:1991 Körfez savaşından sonraki Irak’ın durumu gibi.
Hatırlansın: 36. paralelin kuzeyindeki Barzani bölgesi, Çekiç Güç’ün himayesinde devletleştirildi.
***
Bu hesap tutar mı?
AKP’nin bugünkü politikası sürerse: Mümkün.
Zaten, sahada olan da bu.
Türkiye-İran-Suriye-Irak ittifakı sağlanırsa: Sıfır ihtimal.
PKK, bölgesel yakınlaşmaya bu yüzden sert saldırıyor.