HACELİ’YE ACİL MEKTUPLAR 16. Mektup, Elin Tüfeği, Elin Barutu

Hatırlar mısın Haco, toplumcu şiirler yazardık,

Erzurum dağlarına çıkıp resimler yapardık,

Bir doğrumuz vardı, insanlık görevi bildiğimiz,

Kendimizi, tüm varlığımız vatana adardık.

Henüz ortaokul sıralarında bildiri dağıtırdık halka:

Yaşasın devrimciler, kahrolsun darbeciler diye!

***

Yiğitler sehpaya çıkardı, onlarla asılırdık,

Teksir makinesinde devrimci dergiler basardık.

İdam sabahının delice öyküsünü yazardım,

İbrahim Hakkı’yı yazdın sen, hem de Nazım’ı.

Mirali hikâyesini tamamlayamadık, Haceli,

Karadeniz’in İnce Memed’iyle birlik yaşadık.

***

Caddeye direniş afişleri asardık, polis peşimizde:

Kahrolsun NATO, kahrolsun Katil Amerika!

Öğretmen boykotlarına birlikte katılırdık seninle,

Bayrak açardık emperyalizmin hainlerine:

Gericiliğe, işbirlikçi burjuvaziye , ırkçı faşizme.

***

Kazım Karabekir durağında buluşurduk,

Dağıtırdık mumlu kalıpla bastığımız sayfaları,

Sömürü, yoksulluk kader değildir, derdik:

Boyun eğmiyoruz faşist generallere, başımız dik.

Böyle haykırırdık Cumhuriyet Caddesinde,

Toprak reformu isterdik, köylümüz gülsün diye.

***

Sonra ne oldu, sen bölücü virüsünü kaptın,

Ülkemizin ve insanlığın düşmanları aklını çeldi:

Amerika dostun oldu, Türkiye’miz düşmanın.

Kaptırdın ruhunu büyük şeytanın igvasına Haceli,

Aklının kandili söndü, Yanki ampulü yandı.

***

NATO’dan çıkalım, devrimin kapısından girelim,

Dedik de, nereye geldik, elin tüfeği, elin barutu,

Ne oldu, ne yaptılar sana Haceli, döndün:

Zalim jetlerini Türkiye göklerinde bekler oldun.

Duy beni Haco, ters giden tren devrilmez mi?

***

Eline bir tüfek verdiler, elin tüfeği, otomatik,

Çantana bomba barut doldurdular, elin barutu,

Kahraman oldum sandın, gözün kamaştı:

Namlun Kansaslı Coni’den Mehmetçik’e döndü,

Zalimin tüfeği, zalimin barutu, at bakalım…