Bir yoga acemisinin hazin öyküsü.

Yazar : Bugün bizim Çizer izinli. Çok gergindi rahatlasın diye salıverdim keratayı..
'Rahatlamak ' çok göreceli bir şey; yıllar önce kulakları çınlasın Esin diye yanında çalıştığım reklamcı patronumun ısrarıyla yoga yapıp rahatlamak üzere Dolmabahçe stadının üstündeki parka gittik.
Tamam da, patron bütün grafik işlerini filan cuma akşamından “ptesi'ye yetişsin” diye bana kitlemiş, akabinde çimene kalan elektriğini verip rahatlayacak! Peki ya benn?
Emirle mat alındı karga tam b.kunu yemeye oturmadan ctesi şafağında, patron önde köle arkada Maçka parkına giriş yaptık...
Esin zaten yakındaki evini ofis olarak da kullandığı reklam 'acans'ında layt krepini yemiş, taze sıkma portakalını da 'şat' etmişti. Bu fakir de 4 belediye sınırını aşarak boş belediye otobüsüyle çalkalana, yuvarlana acansta patronuyla buluşup sert adımlarla yürümek üzre aç bilaç gelmişti.
Oysa her şey çok güzel olacaktı, taa ki.. soğuk çimenlerle 1 mm' lik yaygının ayırdığı mabadım üşüyene kadar.. Patronum gözlerini kapatmış lotus denilen bağdaşını kurmuş burun delikleri neredeyse etraftaki başıboş bitkileri içine çekecek. Koptu gidiyor O..
Derken, yer kabuğunun soğuğu kotuma sirayet ettiğinden olsa gerek, gözlerim kapalıydı lakin etraftaki sessizliğe meydan okuyan gümbür, gümbür guruldayan bağırsaklarım yalandan yogama isyan ediyordu.. Tek gözümle kısıktan süzdüm çaktırmadan; patron duymamazlıktan gelmekle beraber, rahatlayan alnı tekrar büzülmüştü.. Durduramadığım karnımın gurultusu ağaçlardaki bülbülgilleri de tedirgin etmişti..
Karnı tok sırtı pek patronum bir ara dişlerinin arasından sanki etrafta biri varmış da duymasınmış gibi ıslıklı bir şekide bana " Rahatlaaa.. rahatla... gerginlikleri bir kenara bırak.., sal kendini saaal.." diyordu..
Aç karnım üşüyen bağırsaklarımla bir olmuş bana dünyayı zindan etmeye yemin etmişlerdi sanki. Var gücümle gurultularımı bastırmaya çalışıyordum ama nafileydi.. Doğam, ondan eksik ettiğim vücut ısımı ve asiditesi yerlerdeki boş midemi normalleştirmemi istiyordu. İstediğini vermezsem büyük gürültü koparırdı..
Patronum da bir yandan fısırdıyan sesiyle " rahatlaaa.. sal kendini.. gerginlikleri bıraaak.." deyip duruyordu.. Kafamda p.tesi işleri, açlık ve üşümeyle birlikte sefaletimin ‘büyük düşünce balonu’ karikatürlerdeki gibi tepemdeydi.. Derken bir aydınlanma yaşadım ve kendime " Patron haklı oğlum! Sal kendini işte, burada salmayacaksın da nerede salacaksın be adam! " dedim..

Büyük bir gürültüyle bağırsaklarımda sıkışan havayı, sülfüre benzer bir kokuyla doğaya salıverdim. Patronun kastetmediği şekilde rahatlamıştım artık!..
Patrona bakamıyordum, sadece kısık tek gözümle seçebildiğim kadarıyla kadın yanında getirdiği rahatlama sonrası kafe makiyatosunun olduğu termosu alıp ve matını dürdü ve sessizce uzaklara gitti..
Koca parkta yalnız ama rahatlayan bu fakir doğaya şükrediyordu onu kabul ettiği için.. Sonra çoşkuyla bağırdı ağaçlara gökyüzüne " Yogaaaaa, sana geliyorum kabul eyle!.. "