BOYUN EĞMEYEN ŞİİRLER! Ak Alın Hocaya Sorular

De bize: Ey keremi bol, sadakatli oğul, ak alınlı hocam:

Nedir bizi ardına takan, ezelden ebede koşturan?

Dedi ki: İşe koşulan yoldaşlar vardır, abı hayatı arar:

Bir varmış bir yokmuş değil, hep vardı onlar hep orada.

***

Ey gülüşü demir eriten, kimdir göğsünü kalkan eden,

Akdeniz Karadeniz’e ve Kafkaslara, Balkanlara?

Dedi ki: Sadakatli oğul, kayayı delen ahsız Ferhat’tır:

Feryat bilmez o, bilim gürzü dalar sarp kayalara.

***

De bize, kimdir ekmeği fırında unutup bildiri dağıtan,

Söyle: Nasıl omuzladın Asya’nın yarıdan fazlasını?

Gılgamış gibi çalışıp duran, canavarı vuran adam,

Nasıl başardın çocuk gülüşünü seksen yıl saklamayı?

***

Söyle Hocam, nasıl başardın Çobanyıldızı olmayı,

Gökte yürüyüp toprakta yıldızlara karışmayı?

Dedi: Ruh ile beden örgütlenir yolda yoldaşlarla,

Sonra gider düşen bir halkı yerden kaldırır, kucaklar.

***

De bize sevgili hocam, nereden başlamalı derse?

Dedi ki: Ezilen sınıflar, toplanacak sınıfsız sınıfta.

Evvela ayıklamak gerekir bilim pirincinin ak taşlarını.

Bir elinde kalemin, öbür elinde devrim meşalesi:

Akacak gürül gürül bilimsel sosyalizmin şelalesi.

***

Adları okunur ilahi kurtuluş günü törenlerinde:

Cüneyt! Diye inler vatan okulunun mezunlar bahçesi.

Bir Kolordu kalkar ayağa: Buradayım! Burda!

Arka sıralarda Cesaret, elini kaldırır: Burdaaaa!

Orta saflarda Sadakat, iki elini kaldırır: Buradayım!

***

Dedim nereye gidiyorsun söyle bize ey bilge?

Ayağında botların da mı yok? Sırtında parkan hani?

Dedi: Filistin’de bıraktım, çocukların yoktu.

Sordum: Nereyedir yolun ey aydınlık yolcusu?

Dedi: Bir yere gittiğim yok, buradayım! Burdaaa!