Es-Es’in dönüşü

Geride kalan sezonun sevinen taraflarından biri de Eskişehirspor oldu. Bölgesel Amatör Lig'de mücadele eden Eskişehirspor, şampiyon olarak profesyonel liglere geri dönmeyi başardı.

Bu arada, Türkiye Futbol Federasyonu, 2025-2026 Sezonu’nda 3. Lig’de uygulanacak oyuncu statüsünü resmî olarak açıkladı. 25 yaş üstü 5 oyuncu konusunda değişikliğe gitmeyen TFF, takımların kadrosunda 25 profesyonel veya amatör oyuncu bulundurabileceğini duyurdu.

Yeni sezonda 3. Lig 4. Grup’ta mücadele etmeye hazırlanan, transferi açamadığı için yalnızca amatör transfer yapma hakkı olan Eskişehirspor ise açıklanan statü gereği 25 amatör veya profesyonellikten amatörlüğe dönüş yapan futbolcu transfer edebilecek.

“Dibi gören” ve yeniden çıkışa geçen Kırmızı Şimşekler hangi ligde olursa olsun Türk futbolunda iz bırakan kulüplerden biri. 1965 yılında Akademi Gençlik Spor Kulübü adını değiştirerek Kulübü yapması ve Yıldıztepe ile İdmanyurdu Gençlik GENÇLİK kulüplerinin de bu kuruluşa katılmalarıyla kuruldu.

BÜYÜKLENMEMEYİ BİLMEK

Haydar Ergülen, Kırmızı Kedi’den çıkan ESKİ Şehir Spor adlı kitabında şehrin ve kulübün geçmişini “şairane” bir üslupla anlatırken şu tespiti yapıyor:

“Eskişehirspor büyük oynadığı zaman bile büyüklenmemeyi bilmiştir. Sıkı esmiş, şimşek gibi çakmış, oyunu güzel, fakat bildiği gibi oynamıştır. Üstelik bir futbol takımına yakışmayacak kadar ‘güzel oyunlar’ oynamıştır. Bu ‘üstelik’ yüzünden de bende bir futbol takımı olarak değil, bir ‘oyuncular birliği’ olarak kalmıştır… Eskişehirspor her zaman benim gönlümün birinci ligindedir.”

Eskişehirspor, üç büyükler dışında son haftaya kadar şampiyonluk kovalayan ilk Anadolu takımıdır. Hem de iki kez. Ergülen, 1993 yılında İletişim Yayınları’ndan çıkan Futbol ve Kültürü adlı kitapta efsanelerinden söz edilirken, İzmir kulüplerinden, Adana ve Sivas’a kadar birçok Anadolu takımı övgüyle anlatılırken, Es-Es’lerin “esamesinin bile okunmaması tuhaf, ama daha çok da acıklıdır” diye yazıyor.

EN DEPLASMAN ŞEHİR

Hak ettiği kadar olmayabilir, ancak Can Kozanoğlu o kitabın Bir Deplasman Taraftarının Anıları başlıklı bölümünde Eskişehir deplasmanları için “bence en deplasman şehir” diye bahseder.

O yıllarda maçlar gündüz oynanıyordu. İstanbul’dan sabah yola çıkılsa maça girememe riski vardı, geceden gidilse trenler ve otobüsler daha gün ağarmadan varıyordu. Eskişehirspor taraftarının “karşılama ve uğurlama ritüeli” de cabası!

SOSYALİST AMİGO ORHAN

O dönemi yaşayanların hafızalarında Amigo Orhan ve “Fethi-Nihat-Ender filelere gönder” tezahüratı halen tazedir. Bir İngiliz gazetesinin “dünyanın en büyük orkestrasının şefi” diye sunduğu Amigo Orhan, Ergülen’e göre Türkiye’deki ilk ve tek sosyalist amigodur; üstelik amigoların en ünlüsü, en sevileni ve en karınca ezmezidir.

Amigo Orhan’ın 1968 yılında Fenerbahçe’nin İngiliz şampiyonu Manchester City’i elediği maç için Eskişehir’den geldiği ve tribünleri yönettiği anlatılır. Günümüz futbol ortamına ne kadar uzak bir davranış!

Eskişehirspor’un Türkiye’de, belki de dünyada da tek olan bir değeri daha var. Profesörlüğe kadar yükselen akademisyen futbolcu ve kaptan Fethi Heper. Kısa süre önce hayatını kaybeden Prof. Fethi Heper’in adı Eskişehir Stadyumu’na verildi.

Futbol ortamının bu tür yeni ve güzel hikâyelere ihtiyacı var.