Buradayım İyiyim, Perde ve Annemin Solgun Çiçekleri (Altın Koza Film Festivali Günlükleri #4)

Uluslararası Adana Altın Koza Film Festivali'nde Ulusal Yarışma kategorisinde 10 filmlik seçkinin gösterimleri sona erdi. Ödüller bu gece sahiplerini bulacak.

Filmlerden henüz yorumlamadığımız 3'üne de kısaca değinelim...

Buradayım, İyiyim – Emine Emel Balcı

Emine Emel Balcı, ilk uzun metrajının (Nefesim Kesilene Kadar – 2015) üzerinden 10 yıl geçmişken yeni bir filmle dönüyor. Tıpkı ilk filmde olduğu gibi yine bir kadın hikayesi anlatmayı tercih ediyor. Elit İşcan ve Bige Önal’ın başrollerinde olduğu filmde iki kadının hayatlarının kesişimi ana tema olsa da, bu tema çerçevesinde kadın ve anne olmak gibi kavramlar eşeleniyor. Anneliğin kutsallığı masaya yatırılırken, doğum sonrası anne psikolojisi de yine başarılı bir şekilde resmediliyor. Bige Önal oyunculuğuyla adeta filmi tek başına sırtlıyor. Ulusal Yarışma’da oyuncu kategorisinin güçlü adaylarından.

Filmin ikinci yarısından itibaren konuya dahil olan Şule adlı diğer kadın karakterle birlikte film çok daha farklı bir yöne evriliyor. Bu kez de bir kadın dayanışması izliyoruz fakat yeni karakterin hayatı çok fazla detaylandırılmadığı için duygunun seyirciye geçmesi bir nebze daha zor oluyor. Bige Önal’ın hayat verdiği Filiz karakteri üzerinden anlatmak istediklerini anlatan yönetmen, Şule’de bunu tam anlamıyla başaramıyor. İkilinin arasındaki duygu durumu da yine eksik kalan unsurlar arasında. Bir anda oldu bittiye gelen bir arkadaşlık öyküsü çıkıyor karşımıza. Fakat Filiz’in Şule ve hayatı üzerindeki gözlemleri işe yaramış olacak ki özel hayatında da değişimler görürüz.

Sonuç olarak yönetmenin tercihleriyle birlikte iki kısma bölerek yorumlamak zorunda kaldığımız Buradayım, İyiyim, ilk yarısındaki güçlü ilerleyişini ikinci yarıda sürdüremiyor ve zorunlu bir finale doğru gidiyor. Daha iyisi umarım ki Emine Emel Balcı’nın yeni filmlerinde olacaktır. Sinemamızda daha fazla filmi olması gereken yönetmenlerden kesinlikle.

Perde – Özkan Çelik

2018’de Babamın Kemikleri adlı filmini izlediğimiz yönetmen Özkan Çelik, bu kez çok daha farklı bir filmle çıkıyor izleyicinin karşısına. En baştaki sahne hariç tamamı tek mekan olan bir film Türk Sineması’nda ender gördüğümüz tarzlardan biri. Bir evin içinde, 3 kadın ve 3 erkek karakterin masa başında yemek yerken yaptıkları sohbet kulağa sıkıcı gibi gelse de diyalogların güçlü olması ve çatışma konularının iyi seçilmiş olması filmi daha üst noktalara taşıyor.

Kadın erkek ilişkileri, iş yerindeki hiyerarşi ve arkadaşlık ilişkisi, komşuluk ilişkileri gibi sıradan konuların seçilen tema çerçevesinde ustaca harmanlandığını görüyoruz. Üstünü değiştiren bir kadın çıplakken dışarıdan bir adam onu görürse ne olur? Adamın amacı kedileri beslemekse üstelik? İlk görüş “yanlışlıkla” ise, ikinci kez bakmak “dikizlemek” midir? Etik nerede başlar, ahlak nerede biter? Günlük sohbetlerin ardından bu konuyu enine boyuna konuşan karakterler ufuk açıcı fikirler ortaya atıyor. Senaryo yazımında üzerine ince ince düşünülen pek çok ayrıntı olduğunu da bu sayede fark etmiş oluyoruz.

Yönetmen Özkan Çelik, senaryosunu başrol oyuncusu Cem Zeynel Kılıç’la kaleme aldığı filmle Ulusal Yarışma’nın bir anda favorileri arasına girmeyi başarıyor. Kılıç’a ek olarak Tülin Özen de başarılı oyunculuğuyla filme güç katıyor. Özellikle final sahnesindeki oyunculuklar ayakta alkışlanacak türden.

Annemin Solgun Çiçekleri - Ali Cabbar

Yönetmen Ali Cabbar’ın ilk uzun metraj film deneyimi olan “Annemin Solgun Çiçekleri”, “küçük” bir film. 4 ana karakter üzerinden ilerleyen öykü Manisa’da küçük bir yerleşim yerinde geçiyor. Küçük ve aslında bildiğimiz konular da filme eşlik ediyor. Fakat yönetmenin bunları kullanış biçimi alışılmışın biraz dışında olduğu için ve oyuncuların da katkısıyla bir anda birkaç basamak daha yükseliyor film. Yani en azından bildiğimiz konuyu izletmenin bir yolunu bulmuş diyebiliriz Ali Cabbar için.

Bahadır karakteri, doğup büyüdüğü Manisa’ya senede bir uğrar olmuştur. İstanbul’da hayata tutunmaya çalışan Bahadır’ın aslında yersiz yurtsuzluğu gözler önüne seriliyor. Bir yere ait olamama hissiyatı da film boyunca peşini bırakmıyor. Sevdiği kadının yeniden kasabaya dönmesi ona bir anda umut verse de ve babasından kalan bağların satılmasına sert tepki koysa da finale doğru yaklaştığımızda içsel çatışması büyüyor ve yine o ait olamama hissiyatı ağır basıyor.

Bahadır, aslında İstanbul’a da ait değil fakat dönüp geldiğinde sıkışmaktan korkuyor. Sevdiği kadını alıp gitme düşüncesi önce hayatında büyük bir pencere açacakmış gibi geliyor fakat o noktada da duvara tosluyor. Annesinin, eşi öldükten sonra daha da hüzünlü bir yapıya bürünmesi ise çiçekler, bağ bahçe üzerinden anlatılıyor. Bu da yine ilk etapta sıradan gözükse de yönetmen başarısıyla çok da sırıtmıyor. Elbette tüm bunları izlerken dokunaklı müzikler de filme eşlik ediyor.

Ulusal Yarışma’nın güçlü adaylarından olmasa da seyirci ödülünde belki öne çıkabileceğini düşündüğüm bir film Annemin Solgun Çiçekleri. Nazan Kesal oyunculuğuyla yine parlarken, ona Oral Özer, Burcu Gölgedar ve Ferit Kaya eşlik ediyor.

BEĞENİ SIRALAMAM

Uluslararası Adana Altın Koza Film Festivali'nde kişisel beğeni sıralamam ise şöyle oluştu:

1. O da Bir Şey mi - Pelin Esmer

2. Perde - Özkan Çelik

3. Gündüz Apollon Gece Athena - Emine Yıldırım

4. Annemin Solgun Çiçekleri - Ali Cabbar

5. Buradayım İyiyim - Emine Emel Balcı

6. Cinema Jazireh - Gözde Kural

7. Uçan Köfteci - Rezan Yeşilbaş

8. Algoritma'ya Biat Et - Hakkı Kurtuluş / Melik Saraçoğlu

9. İdea - Tayfun Pirselimoğlu

10. Ev - Orhan Eskiköy

Mistik, politik ve mitolojik bir öykü: Gündüz Apollon Gece Athena (Altın Koza Film Festivali Günlükleri #1)Sinema

Cinema Jazireh, Uçan Köfteci ve Ev (Altın Koza Film Festivali Günlükleri #2)Kültür Sanat

İdea, O da Bir Şey mi, Algoritma’ya Biat Et (Altın Koza Film Festivali Günlükleri #3)Sinema