Aloooo Trump

Bir simülasyonun içindeyiz sanki.

Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron ekranlarda,

elinde cep telefonu,

samimi bir dille Amerikan Başkanı Donald Trump’ı arıyor.

Alooo Trump,

ben yolda kaldım.

Güvenlik nedeniyle yolları kapatmışlar ve ne hikmetse polis Macron’un konvoyuna yolu açmayınca

oteline yürümek zorunda kalıyor, Fransa’nın koskoca başkanı.

Merak ettim ve Fransa’da yaşayan bir iki ahbabıma hemen mesaj yazıverdim.

Kimbilir nasıl da sinirlenmiştir Fransız halkı diye.

Tek tük espri yapan olsa bile

kendi Cumhurbaşkanını ne bir aşağılayan ne suçlayan yoktu.

Ya bizde?

Sözde muhalif ve solcu bilinen bir Türk televizyonu

Gazze için her fırsatta mücadele eden

mazlumların sesi olmaya çalışan,

dünyaya seslenerek

dünya beşten büyüktür diyen
Cumhurbaşkanımızı,

Filistin’de aylardır çoluk cocuğu katleden, soykırım yapan Netanyahu’ya güya benzetmeye çalışıyor.

Lafa gelince herkes vatansever.

Ama bayrağı temsil eden
kendi Cumhurbaşkanını

haksız yere karalamaktan hiç utanmıyor, hiç gocunmuyor.

Üstelik emperyalizmin şeytanlaştırma projesine hizmet ettiğini bile umursamadan.

Hani sürç-i lisan eyledik denilecek bir durum da değil.

Televizyonun KJ denilen kırmızı bantında

Tayyip Erdoğan alerjilerini adeta faş ediyorlar.

Bu nasıl bir nefrettir böyle ki, bitmek tükenmek bilmiyor.

Sevmeyebilirsiniz eyvallah.

Eleştirebilirsiniz eyvallah.

Oy vermezsiniz eyvallah.

Ama bu saygısızlık,

bu kötülük başka bir şey ve

kabul edilir değil.

AYNA AYNA SÖYLE BANA

Zap yapıyorsunuz, bir başka kanal.

Ekranda derin dekolteleri ile bir sunucu,

karşısında bir konuk.

Endamı ile giyimi kuşamı ile
bir sarışın güzel.

Bir yandan tekamül diyor,

ama iki cümlesinden birisi

“bu coğrafyada”

“bu topraklarda” diye başlıyor.

Hani insan sormak istiyor,

bacım coğrafya sana ne yapmış olabilir?

Akdeniz’in narenciyesi mi sana alerji yaptı?

Yoksa Karadeniz’in çayı mı?

Malatya kayısısını mı sevmedin

yoksa Isparta gülünü mü beğenmezsin?

Karşısındaki sunucu ise bambaşka.

Ne kadar saklamaya çalışırsa çalışsın

içindeki fesatlığı ile sessizce onaylıyor konuğunun bu söylemlerini.

Bol dekolteli sunucuyu bir kenara koyalım,

şöyle bir düşündüm de esmeri, sarışın güzeli,

yediden yetmişe toplumun tüm kesimlerinin beğenisini kazanan

ne bir Türkan Şoray çıktı
ne de bir Emel Sayın, Filiz Akın.

Ya da istediği kadar avaz avaz şarkı söylesin bazıları.

Ne sahnelerin unutulmaz sesi Zerrin Özer olabiliyorlar ne de Nilüfer.

Ne de Cem Karaca, Barış Manço, ne Zeki Müren.

Seyircisine her fırsatta sevgi ve saygısını esirgemeyen, mütevazılığıyla en az eserleri kadar

dillere destan olmuş

Neşet Ertaş olabiliyorlar.

Olamazlar da zaten!

İstedikleri kadar kendilerini sanatçı ilan etsinler,

bu rantiye kesimin nankörlüğünü ve değer bilmezliğini

bu toprakların ferasetli insanları
İyi görüyor.

Hırs içindeki nursuzluklarını varsın onlar sakladıklarını sansınlar

televizyon ekranından dahi sahicisi, taklitçisi,

hakikisi, sahtesi, çakması hepsi anlaşılıyor.

Onlar hangi aynaya bakıyorlar bilmiyorum, belki de

ayna ayna söyle bana dedikleri türden bir yalancı ayna bulmuşlar

ayna da onlara

siz en şahanesiniz diyor belki de.

Ama ne yapsalar nafile

değeri kendinden menkul yetenekleriyle (daha doğrusu yeteneksizlikleriyle)

ne gönüllerde iz bırakabilirler

ne de arkalarında bir hoş seda.

Son günlerde bir tantanadır gidiyor.

En çok da Fazıl Say isyan ediverince başladı bir söylem.

Neymiş efendim cesaret gerekiyormuş!

ÖNCE VİCDAN

Hayır cesaret değil,

bu iş bir vicdan, bir yürek, bir iman işi.

Yüreğinizde sevgi varsa eğer

yüreğinizde merhamet de olur.

Sevgi yoksa yüreğinizde

siz istediğiniz kadar varmış gibi yapın

o sahte nezaketinize rağmen

siz anlayamazsınız ama

kalple bakan gözler görür

sizdeki o büyük kapkaralığı.

Kalpler kapkara olunca

ne vatan umurlarında olur ne millet.

Vatan millet umrunda olmayanın

ne vicdanı vardır ne izanı.

Derdi tasası da olmaz ne Filistin
ne zulüm.

Ama bir Fazıl Say çıkıyor isyan ediyor batılı orkestralara,
isterseniz iptal edin konserlerimi diyerek.

Bir Murat Demirbaş çıkıyor

Sahneye taşıdığı Vecihi Hürkuş'un hikayesinde Filistin bayrağını alıyor eline
hem de her oyun sonunda.

Yalnızca bu isimler mi?

Aras Bulut İynemli, Ali Nuri Türkoğlu,

Cem Adrian, Göksel,

Haluk Levent, İsmail Hacıoğlu,
Metin Yıldız, Mert Yazıoğlu,

Murat Kekilli, Sinan Akçıl, Kenan İmirzalıoğlu,

Okan Bayülgen, Teoman,
Sinan Albayrak.

Varsın medya duyurmasın onları biz biliyoruz nasılsa hepsini.

Unutulup giderken şan şöhret görüneni

kalbe dokunanlar yazacak esas unutulmaz izleri.

Bir Ferdi Tayfur, bir Barış Manço misali.