Yüzlerce balon

Bir baba.

Minik evladı kanseri yenmiş,

bizim çok çevremiz yok

oğlum kanseri yendi

gökyüzüne balon uçurmak için

bize eşlik eder misiniz?

Diyor sosyal medyasında.

Beklenmeyen oluyor

sekiz aylıkken yakalandığı kanseri üç yaşında yenen

Ali Asaf Demir'in mutluluğuna ortak olmak için

binlerce kişi düşüyor yollara ve

Sancaktepe meydanında

toplanıyor insanlar.

Göklere yükseliyor yüzlerce balon.

Kimi kırmızı,

kimi beyaz, kimi yeşil.

Herkesin evladı oluyor

Ali Asaf Demir.

Binlerce insan oluyor

tek bir yürek.

Elinde balonlarla

nikah salonundan çıkıp gelen

yeni evli çift mi ararsınız,

motorsikletine bağladığı balonla gelenler mi?

En çok da kendi çocuğunu elinden tutup gelen.

Herkesin elinde bir, iki balon.

Uçtukça balonlar gökyüzüne

yüzlere geliyor bir tebessüm.

Göz yaşlarına hakim olamıyor

Ali Asaf’ın babası.

Sırf o mu?

Hepimizin gözünden süzülüyor yaşlar.

Televizyon ekranlarından izleyen bizlerde bile.

İNSANIN GÜCÜ NEZAKET

Öyle hasret kalmışız ki bu tür nezaketlere.

Nezaket tabii ya.

Bir babanın çağrısını anlamak,

ona eşlik etmek

nezaket değildir de nedir?

Özlemişiz.

İnsan olmanın

o en güzel gönüldaşlığını.

Ufak bir dokunuş ile

büyüyen bir iyilik.

O gün uçarken balonlar

derin bir nefes alıyordu ruhlarımız

pas tutmuş vicdanlarımızda.

Yok birey olacağız,

yok anı yaşayacağız diye diye

bugün var yarın yok telaşında

düşürülmüşüz bir modernite belasına,

vermişler bize bir zehir.

Şükretmeyi çoktan unutmuş

yetinmeyi yetersizlik

nezaketi zayıflık zanneder olmuşuz.

Kapitalizmin çizdiği modernite ile

ne gelenek, ne görenek

ne usül ne adap

ne de edep.

Hepimiz girmişiz bir sarmala.

Oysa bir ufak mesaj

yüzlerce insan,

bir anda uçurdu balon.

DÖNME DOLAP YAŞAMLAR

Üst üste, kutu kutu

evlerde yaşarken her birimiz

elde cep telefonu,

hız çağının en hızlısı

dijital dünyada

bir bir geçerken videolar

olur olmadık filmler, diziler

unutalım istediler

biz de unuttuk

sabrı, şevkati, insanlığı.

Oysa bilmez miyiz ki

ne şahlara ne padişahlara

kalmıyorsa bu yalan dünya

kalplere dokunup,

ufak bir nezaketle işlenir

gönüllerde bırakılacak izler.

İşte o zaman olur insan

eşref-i mahlukat.